Hoofdstuk 14 De Flying Explorer
De ingang van de bergweg was druk met dure SUV's en mensen in design buitenkleding. Chase's vrienden vormden een hechte kring om hem heen terwijl ik naderde met Sterling Huxley.
De verbluffende blonde die over Chase's arm hing, keek me van top tot teen aan. "Nog een meisje dat probeert Chase's aandacht te krijgen? God, jouw techniek is echt zielig."
"Dit is niet het campinggebied voor dikke kinderen," voegde een jongen met afkeer toe. "Vertrek voordat je jezelf belachelijk maakt."
Een andere jongen stapte naar voren. "Luister, misschien is dit niet—"
"Sterling, laat haar blijven," onderbrak Chase, terwijl hij de brunette een beetje wegduwde. "Ik ben benieuwd wat ze denkt dat ze kan doen."
Chase draaide zich naar mij. "Ik geef je nog steeds die twintig seconden voorsprong zoals beloofd. Hoewel het niet veel uit zal maken."
"Ik heb jouw liefdadigheid niet nodig," antwoordde ik kalm. "Laten we eerlijk en rechtvaardig racen."
Chase lachte, zijn vrienden deden mee. "Zoals je wilt. Je eigen begrafenis."
Hij keek me met minachting aan. "Alleen al het in die Explorer krijgen van je dikke kont was waarschijnlijk een workout. Niet huilen als je verliest."
Ik hield mijn gezicht neutraal, maar innerlijk was ik koel geamuseerd. Ik had militaire achtervolgingsvoertuigen door bergpassen gestuurd die veel verraderlijker waren dan dit.
Bij de startlijn stond Sterling Huxley tussen onze voertuigen.
"De regels zijn simpel," kondigde hij aan. "Volg het gemarkeerde pad door het berggebied. Zes controlepunten moeten worden gepasseerd, en de eerste die de kampeerplek op de top bereikt, wint."
"Jade gaat eerst," riep Chase. "Geef haar die twintig seconden voorsprong. Ze zal het nodig hebben."
De menigte lachte. Mijn gehuurde Explorer zag er zielig uit naast Chase's voertuig met zijn enorme off-road banden, aangepaste vering en krachtige motor.
"Ze gaat dat ding in de eerste greppel omgooien," mompelde iemand.
De Uber-chauffeur die me eerder had afgezet, leunde tegen zijn auto. "Ik zet twintig euro op haar," riep hij. "Alleen al voor haar lef."
Ik gleed achter het stuur en haalde diep adem. Sterling hief zijn arm, en liet hem toen zakken. "Ga!"
Ik trapte op het gas en de Explorer schoot vooruit. Twintig seconden was niet veel gezien de voordelen van Chase's voertuig, maar ik had met slechtere kansen gewerkt.
Het bergpad werd snel verraderlijk. Ik hield de Explorer in een lagere versnelling terwijl ik het moeilijke terrein navigeerde.
In mijn achteruitkijkspiegel zag ik Chase's Wrangler van de startlijn schieten, snel de kloof overbruggend. Hij haalde me binnen enkele minuten in, zijn Jeep moeiteloos over obstakels heen. Hij reed naast me, de blonde nu in zijn passagiersstoel blies me een spottende kus toe terwijl ze voorbij reden.
Chase's rijstijl was goed—zelfverzekerd en agressief. Maar ik had vluchtvoertuigen bestuurd door actieve oorlogsgebieden. Dit was praktisch een zondagsritje.
Een halve mijl verder lag het eerste grote obstakel—een rivieroversteek die door recente regenval was veranderd in een kolkende stroom. Chase naderde voorzichtig, en koos een smalle sectie waar het water relatief helder stroomde.
In plaats van te volgen, week ik af naar een dieper gedeelte. De blonde in Chase's passagiersstoel wees naar me, lachend om wat leek op een verschrikkelijke beslissing.
Ik raakte het water onder de perfecte hoek. Water spatte over mijn motorkap terwijl ik een constante gasdruk handhaafde.
"Ze gaat weggespoeld worden!" riep iemand.
Even duwde de stroming tegen de zijkant van de Explorer, dreigend om hem om te kantelen. Zelfs Chase stopte aan de overkant van de oever, bezorgdheid verving kort zijn arrogantie.
Ik paste het stuur aan met microbewegingen. De Explorer schokte zijwaarts en begon alarmerend te kantelen.
Net toen de kanteling het punt van geen terugkeer naderde, vonden de voorbanden de ondergedompelde afrit die ik had gezien. Met een krachtige acceleratie klom de Explorer uit het water, voor Chase uit, terwijl water van de onderkant stroomde.
Het volgende deel bestond uit een steile klim over losse leisteen. Chase zat vlak achter me, zijn superieure voertuig verkleinde opnieuw de afstand. Hij probeerde me in te halen bij een haarspeldbocht, maar ik blokkeerde hem.
"Ga uit de weg!" schreeuwde Chase, zijn gezicht vertrokken van frustratie.
Chase versnelde hard, bracht zijn Jeep naast de mijne. Toen we de volgende bocht naderden, kwam hij opzettelijk dichterbij, zijn bumper schraapte tegen mijn deur.
"Chase! Langzamer!" De paniekerige stem van de blonde vrouw klonk door hun open ramen. "Dit is te gevaarlijk!"
Ik hield mijn lijn vast, weigerde geïntimideerd te worden. Toen hij probeerde me naar de rand te dwingen, tikte ik net genoeg op mijn remmen om hem het optimale insteekpunt te laten missen.
Het pad verbreedde zich tot een modderige plateau, wat Chase de kans gaf om voorop te komen. Zijn Jeep-banden waren gemaakt voor dit terrein, terwijl mijn Explorer moeite had met de grip.
Chase breidde zijn voorsprong uit, navigeerde moeiteloos door de modder. In mijn spiegel zag ik hem triomfantelijk glimlachen.
Toen we het laatste stuk naderden, werd het pad dramatisch smaller tot een enkelspoor met een steile afgrond aan de ene kant en een rotswand aan de andere. Chase bereikte het eerst, waardoor elke kans om in te halen werd geblokkeerd.
In plaats van Chase te volgen in de flessenhals, zwenkte ik plotseling naar wat een doodlopende weg leek. Maar ik had een natuurlijke helling gezien, gevormd door erosie, precies goed georiënteerd tegen een rotsuitsteeksel.
Ik gaf vol gas, duwde de Explorer tot het uiterste terwijl ik op de helling afstevende. De motor schreeuwde van protest terwijl de snelheidsmeter steeg.
Toen, plotseling, was ik in de lucht.
De Explorer vloog door de lucht, recht over Chase's Jeep. Voor een fractie van een seconde ontmoetten onze ogen elkaar—zijn uitdrukking pure shock terwijl mijn voertuig boven hem voorbijging.
De landing was ruw maar gecontroleerd. De Explorer sloeg neer op alle vier wielen, en ik versnelde meteen richting de finishlijn.
Ik passeerde de finishlijn en voerde een perfecte handrembocht uit, draaiend de Explorer om het pad te zien net toen Chase's Jeep opdook. Stof wervelde om me heen terwijl ik uitstapte.
Volledige stilte begroette me. Elke kaak was naar beneden gevallen. Sterling Huxley en de verzamelde studenten staarden in ongeloof.
"Wat de fuck?!" Sterling brak eindelijk de stilte.
Chase sprong eruit, zijn gezicht rood van woede en ongeloof. "Dat was—dat was—" stamelde hij, niet in staat om coherente woorden te vormen.
"Ongelooflijk," fluisterde iemand. "Ze vliegt."
