Hoofdstuk vijftien

"Oké," glimlachte mevrouw Adams lichtjes naar me, terwijl ze naar de stoelen in de klas gebaarde. "Ga maar zitten."

Ik slaakte innerlijk een zucht van opluchting toen ik dit hoorde. "Dank u."

Ik schuifelde snel de trappen van het podium af en liep door de rijen bureaus om een plek te vinden.

Er w...

Log in en ga verder met lezen