Vierenzeventig

Chelsea's POV

Ik stond daar, niet in staat om ook maar iets te doen.

Ik kon niet eens een vinger bewegen.

Ik stond te rillen, mijn knieën raakten de vloer, deze aura was te immens voor een gewoon mens zoals ik, die een normaal leven leidde.

Ik was nog nooit zo bang geweest, ik kon mezelf op dat ...

Log in en ga verder met lezen