Hoofdstuk Honderdvijfentwintig

DRAVEN

Mijn ogen worden groot van angst. Oh shit. Waarom dacht ik daar niet aan toen Rainier hier eerder was en ik hem gedag knuffelde? Wat moet ik nu in hemelsnaam zeggen?

Domonic's hoektanden werden steeds scherper, zijn handen aan weerszijden van mij begonnen uit te zetten samen met de spi...

Log in en ga verder met lezen