Hoofdstuk Honderd-zevenentwintig

RAINIER

Haar wanhoop bij mijn woorden is zichtbaar. Haar schouders schokken van verslagenheid terwijl de tranen uit haar stralende turquoise ogen vallen. Plots weet ik niet wat erger is. Het schuldgevoel dat ik voel, wetende dat ik als haar partner degene zou moeten zijn die al die pijn wegneem...

Log in en ga verder met lezen