Hoofdstuk Tweehonderdzevenennegentig

ANASTACIA

Zittend naast Paul terwijl we een stadje genaamd Fauntleroy verlaten, laat ik mezelf eindelijk ontspannen. Voor het eerst in twee jaar voel ik me echt vrij. Geen Draco in zicht. Alleen maar kilometers en kilometers weg en bomen voor ons en niets achter ons behalve ruimte. Ik voel de ...

Log in en ga verder met lezen