Hoofdstuk Vierhonderd zeven

GRYFFIN

Nadat Adelle me alleen had gelaten in het penthouse, bleef ik denken aan die nacht dat ik haar in het bos achterliet. De manier waarop ze klonk toen ze mijn naam riep. Het verdriet dat mijn naam doordrenkte op haar lippen, de wanhoop in haar stem. Ik bleef de twee verschillende versies ...

Log in en ga verder met lezen