Hoofdstuk Vierhonderddertig

GRYFFIN

Verdomme, ze is mooi. Haar zo te zien loskomen, naakt onder me, het is onwerkelijk. Ik moet mezelf steeds weer vertellen dat dit echt gebeurt, dat ze hier bij me is. Dit is geen droom. Niet meer. En als het het laatste is wat ik doe, ga ik dit mijn leven maken.

Haar ogen zijn gesloten,...

Log in en ga verder met lezen