Hoofdstuk 5

"Van mij." De gevaarlijke en dreigende stem eiste het in de aanwezigheid van iedereen in de kamer. Alle Alpha's van nabijgelegen roedels en zelfs degenen die lange afstanden hadden gereisd om hier te zijn, waren aanwezig.

Mason liet eindelijk zijn greep om me heen los en ik merkte de vrouw op die naast die vreemdeling stond met een geschrokken blik op haar gezicht. Ze probeerde zijn arm te pakken, maar hij schudde haar af en liep vastberaden naar Mason en mij toe.

Ik duwde Bella heel subtiel opzij, weg van de plek waar deze man op ons afkwam. Voor het geval er iets gebeurde, kon ze zich voorbereiden om te bukken en dekking te zoeken.

"Je vergist je. Haar vader heeft haar hand al aan mij beloofd voor het huwelijk. Zodra ze 18 wordt, zullen we gemarkeerd en gepaard zijn." Mason kondigde trots aan, en een andere dreigende grom ontsnapte uit de keel van die man.

"Je raakt mijn partner niet aan," gromde hij met opeengeklemde tanden.

"Hij is je partner," fluisterde Bella.

"Wie ben jij?" vroeg ik.

"Tyler Lowe. Alpha van de Blue Moon Pack," kondigde hij aan. En mijn mond viel bijna open. Ze waren een grote roedel. Ze stonden bekend om hun kracht. Ze waren niet om mee te sollen. Ik kende hun roedel, maar had hun Alpha nog nooit ontmoet en wist niet wat zijn naam was.

"Ze is niet jouw partner. Ze is aan mij beloofd," gromde Mason terug. Dit zou snel uit de hand lopen. Maar een andere man stapte naar voren en legde zijn hand op Tyler's schouder.

"Mijn naam is Cade. Ik ben Tyler's Beta. En ik weet zeker dat je weet, jongeman, dat het tegen de weerwolvenregels en de natuur ingaat om tussen een wolf en zijn partner te komen. Vooral die van een Alpha wolf," onderwees Cade Mason.

"Ik ken de wetten. En het kan me geen reet schelen. Haar vader heeft haar aan mij beloofd. En ze zal van mij zijn," hield Mason vol en Cade moest Tyler daarna tegenhouden.

Mason werd al snel vergezeld door zijn twee vrienden Levi en Lochie en toen verscheen ook de hoofdstrijder Tobias. Hij had buiten gepatrouilleerd en hoorde de commotie.

Ethan bracht Tobias op de hoogte van alles wat er gaande was en Tobias keek Mason geschokt aan.

"Hoe kun je rechtvaardigen dat je tussen deze twee komt? Hun door de godin gegeven partners. Ze zijn voorbestemd om samen te zijn," betoogde Tobias.

"Het kan me niet schelen wat de godin voor mijn dochter in petto heeft. Ik heb haar aan Mason beloofd, dus Mason zal haar krijgen," bulderde de dronken stem van mijn vader door de kamer. En Tyler draaide zich geschokt naar hem om en Tobias keek me bezorgd aan. Hij stond geleidelijk tussen mij en Tyler en Mason in, die op het punt stonden om ruzie te maken. Hij wilde niet dat ik gewond raakte.

Tobias was een hele goede vriend van Ethan, dus ik ken hem al sinds ik heel klein was. En Tobias was een van de weinige mannen in deze wereld die ik met mijn leven vertrouwde.

"Goed. We hoeven niet dat dit feest in een ramp verandert. Hoe zou het zijn als we dit in de vergaderzaal bespreken terwijl mijn gasten van het feest genieten," stelde Alpha Matthias voor.

"Blijf hier bij mijn partner. Laat haar niet uit het oog," beval Tyler zijn beta.

Dus liepen Alpha Matthias, mijn vader, Mason en Tyler allemaal naar de vergaderzaal en ik bleef daar staan als een verbijsterde vis.

"Waarom de fuck heb je me niet verteld dat je vader je aan die klootzak Mason heeft beloofd?" vroeg Ethan.

"Ik kwam er vanmorgen pas achter. Ik denk dat ik het nog steeds niet helemaal verwerkt heb," legde ik uit.

"Nou, dat gaat dus mooi niet gebeuren. Ga je spullen pakken," zegt Ethan.

"Wat?" Ik was in de war.

"Cade. Als ze haar spullen pakt en stiekem via de achterdeur weggaat, ben jij dan klaar om haar in een auto te krijgen en je Alpha te informeren om haar hier weg te krijgen?" vroeg Ethan.

"Wil je dat ik haar help ontvoeren?" vroeg Cade.

"Het is geen ontvoering. Tessa kan hier niet blijven. Niet met Mason en zeker niet met haar vader," zegt Ethan.

"Zouden jullie twee willen ophouden," zeg ik terwijl ik over mijn schouder naar Levi en Lachie kijk die een stukje verder van ons stonden. Ze konden ons waarschijnlijk niet horen door al het gepraat in de kamer, maar ze hielden ons zeker in de gaten.

"Tessa. Ik ben niet dom. Ik weet hoe je vader is. Vooral als hij dronken is. Je moet hier weg. Nu. Dit is je beste kans," zegt Ethan.

"Hij heeft gelijk. Je moet weggaan," zegt Bella.

"En wat met jullie? Ik kan jullie niet zomaar achterlaten. Als ik wegloop, zorgen ze ervoor dat ik jullie nooit meer zie of spreek," zeg ik.

"Maak je daar geen zorgen over. Ik ben nu thuis en ik ga nergens heen. Ik zorg ervoor dat dat niet gebeurt," verzekert Ethan.

"Je bent toch niet iets stoms van plan, Tessa?" zegt Levi terwijl hij achter me komt staan. Dus draai ik me om en glimlach naar hem.

"Wanneer heb ik ooit iets doms gedaan?" vroeg ik en Wyatt spuwde per ongeluk zijn drankje uit. Wetende dat ik bekend stond om het doen van domme dingen. Al sinds ik een kind was.

"Ik denk niet dat Tyler vanavond alleen is gekomen," zeg ik terwijl ik naar de vrouw kijk die me de ergste doodsblik gaf die ik ooit in mijn leven had gezien. Als blikken konden doden, dan was ik nu zeker as.

"Dat is Rachel. Maak je daar nu geen zorgen over. We moeten ons zorgen maken over jou. Jij bent de partner van de Alpha," zegt Cade.

"Ze is aan Mason beloofd," zegt Levi.

"Oké. Ik ga doen alsof je hier niet meer bent. Want je maakt me pissig," zegt Cade terwijl hij zich zo draait dat zijn rug naar Levi is.

"Ik kan die twee wel aan," fluisterde Tobias tegen me.

"Dit is waanzin. Er is geen manier dat we hier mee wegkomen. Ze zullen ons meteen achterna zitten. Vader zal me nooit laten gaan. Dat weten jullie allemaal," verklaar ik.

"Tyler heeft me net via de geestverbinding bereikt. Hij belt de weerwolfraad en meldt dit. Ze mogen niet tussen een wolf en zijn partner komen. Dat is onze eerste en belangrijkste absolute wet," zegt Cade.

"Oh mijn god. De weerwolfraad. Vader gaat zo boos zijn," zeg ik terwijl ik begin te panikeren. Ik had wat moeite met ademhalen en moest toen mijn ribben vasthouden omdat ze zo'n pijn deden. Ik had zoveel pijn en stond op het punt een paniekaanval te krijgen.

"Adem. Gewoon ademhalen. Het is een paniekaanval. Ik heb je verteld wat je moet doen bij een paniekaanval," zei Tobias tegen me en probeerde me mijn armen boven mijn hoofd te laten tillen om mijn longen te openen, maar ik trok mijn armen naar beneden en siste van de pijn. Cade keek ons beiden vreemd aan.