Zaterdag 10 november

(Cole’s POV)

Ik kreun zachtjes terwijl de scherpe pijn van mijn verwondingen het enige is dat me vertelt dat ik nog leef. Voorzichtig begin ik te bewegen, langzaam probeer ik me aan mijn omgeving aan te passen. Mijn ogen zijn dichtgezwollen en mijn kaak is voor de vierde keer in mijn leven vastgezet...

Log in en ga verder met lezen