Hoofdstuk 102

Het flikkerende licht van de lantaarns die overal hingen, verlichtte zijn gezicht. Ik perste mijn lippen samen tot een flauwe glimlach, wetende dat hij het zou opmerken met zijn scherpe wolvenogen, zelfs onder de sluier die mijn gezicht bedekte. Hij reageerde niet, bleef standvastig.

Als toekomstig...

Log in en ga verder met lezen