108

POV Fenrir Dăneşti

Ik rende door de bomen, zo snel als ik kon, dieper het dichte en wilde bos in. De bijtende winterlucht vulde mijn longen. Ik inhaleerde, snuffelend aan de geur van de verdomde wolven die net voor ons uit waren.

De verwrongen takken van de bomen vlogen langs me heen. Mijn voetstap...

Log in en ga verder met lezen