109

POV Fenrir Dăneşti

De nacht naderde, de grijze lucht werd met elke seconde donkerder.

Toen ik terugkwam naar waar zij waren, gooide ik het hert op de grond met een doffe dreun. Ze hadden een klein kampvuur gemaakt en zaten eromheen, pratend en lachend.

"Het diner is geserveerd," kondigde ik aan.

Ze...

Log in en ga verder met lezen