105

Ik wierp een laatste blik op de roedel, ons slagveld.

"Bij de eerste zonnestraal, vooruit met vastberadenheid," besloot ik, mijn stem doordrenkt met de belofte van naderende wraak. "Mogen onze klauwen scherp zijn en onze harten onwankelbaar."

"Voor Dăneşti, tot onze laatste adem," fluisterde een van...

Log in en ga verder met lezen