hoofdstuk 172

Ze hield haar buik vast. "N..nee, h...het is er nog steeds."

"Doe niet alsof je het iets kan schelen, Lucia," zuchtte hij. "Laten we gaan, het is goed dat we wat grond bedekken als we vandaag nog het mistgebied willen bereiken."

Lucia was in een roes, niet in staat om te spreken. Ze keek meerdere ke...

Log in en ga verder met lezen