Hoofdstuk Honderdzesennegentig.

Shaurya herinnerde zich het bloed. De stilte. De manier waarop de levenloze ogen van zijn moeder naar hem staarden. En zijn vader, koud en meedogenloos, die hem vertelde dat het haar schuld was omdat ze zwak was.

Die nacht brak er iets in Shaurya. Hij wachtte. Hij plande. En toen het moment daar wa...

Log in en ga verder met lezen