Hoofdstuk 8: Ze is weg？！

Leon’s POV

Het trainingsveld weerklonk met kreten en doffe dreunen van lichamen die op de bevroren aarde vielen. Om me heen vormden jonge krijgers van de Frostshadow Pack paren voor gevechtsoefeningen.

Ik had gefocust moeten zijn, houdingen corrigeren en advies geven als zoon van de Alpha. Maar mijn gedachten dwaalden steeds weer af naar de jachtavond.

Mijn vingers gleden tussen haar dijen, haar opwinding voelde als een spiegeling van de mijne.

Mijn lichaam verlangde ernaar haar te claimen, haar tegen de bevroren grond te drukken, haar volledige overgave te voelen. Maar de rede trok me terug—haar kwetsbaarheid, haar gebrek aan een wolf, de toekomst van de roedel.

Een vrouwelijke krijger kiezen als mijn Broedster leek de perfecte oplossing.

Ik kon niet begrijpen waarom Skye zo woedend was. Ze was verwend door haar familie, volledig clueless over verantwoordelijkheid.

Wat me het meest verbaasde, was dat ze mijn afwijzing daadwerkelijk accepteerde.

"Leon! Je staat helemaal open!"

De waarschuwing kwam te laat.

Ethans schouder sloeg tegen mijn borst, waardoor ik op mijn rug viel. Even kon ik alleen maar naar de bleke winterlucht staren.

Ethan torende boven me uit en stak zijn hand uit. "Dat is de derde keer vandaag. Waar zit je met je hoofd?"

"Gewoon moe," mompelde ik.

Om ons heen hadden de andere krijgers hun training gepauzeerd om te kijken. Maya verbergde haar interesse niet, haar blonde haar strak in een vlecht, haar blik volgde mijn bewegingen met nauwelijks verholen honger.

"Nog een keer," beval ik en nam mijn houding weer aan.

Terwijl Ethan en ik elkaar omcirkelden, dwaalden mijn gedachten af naar een herinnering van vorige maand.

Skye had onze trainingssessie vanaf de zijlijn bekeken, gewikkeld in die oversized blauwe jas die ze zo graag droeg. Toen Ethan een perfecte neerhaal uitvoerde op een van onze nieuwe rekruten, sprong ze op, klappend en juichend alsof het het meest indrukwekkende was wat ze ooit had gezien.

"Binnenkort sta ik daar bij jullie," riep ze, haar zilveren haar vangen het licht van de eerste sneeuwval van het seizoen. "Wacht maar tot ik shift!"

Maar ze was vorige week net achttien geworden, en ze had nog steeds niet geshift.

Ik ben drie jaar ouder dan Skye, ik had al geshift toen ik vijftien was.

Mijn afleiding kostte me opnieuw. Ethans been veegde het mijne onder me vandaan, en ik vond mezelf voor de tweede keer naar de lucht starend.

"Serieus, Leon," zei Ethan.

"Waterpauze!" riep ik naar de groep, ik had een moment nodig om mezelf te verzamelen.

Zeven jaar geleden zag ik hoe de klauwen van een vampier door de borst van mijn moeder scheurden. Ik was pas veertien, bevroren van horror terwijl ze zichzelf tussen de vampier en een groep pups plaatste—Ethan en Skye onder hen. Haar laatste woorden tegen mij, bloed borrelend uit haar lippen: "Word Alpha Koning. Bescherm hen allemaal."

De herinnering had alle kinderlijke ideeën over romantiek of verliefdheid weggebrand.

Sindsdien heb ik maar één doel: de laatste wens van mijn moeder vervullen.

Ik had in de jaren daarna kortstondig gedatet, meer om de fysieke verlangens die met het verschuiven kwamen te bevredigen dan uit enige emotionele connectie.

Toen ik gisteravond voelde dat Skye mijn partner was, was teleurstelling mijn eerste reactie.

Een Luna moest zoals mijn moeder zijn—intelligent, krachtig, gracieus, en bereid om alles voor de roedel op te offeren indien nodig. Skye miste deze kwaliteiten.

Ik had haar opzettelijk gevolgd in het bos, kijkend vanuit de schaduwen terwijl ze de grizzly tegenkwam. Ik had gewacht, hopend dat in dat moment van extreme gevaar, iets in haar zou ontwaken—haar wolf misschien, of op zijn minst een instinct voor overleving.

In plaats daarvan viel ze als een porseleinen pop, wild schietend in paniek. Als ik haar niet kon vertrouwen om met een enkele beer om te gaan, hoe kon ik haar dan vertrouwen om vampieren, jagers of rivaliserende roedels het hoofd te bieden?

"Leon!" Maya's stem haalde me uit mijn gedachten.

"Hier!" zei ze, naast me zittend en me een fles water overhandigend.

Ik accepteerde het met een knik, nam een lange slok voordat ik het teruggaf. Maya bleef hangen, haar ogen zochten mijn gezicht.

"Je hebt het juiste gedaan, weet je," zei ze, "De roedel heeft een Luna nodig die naast jou kan vechten, niet iemand die bescherming nodig heeft."

Haar woorden waren een spiegel van mijn eigen gedachten, maar ze hardop horen maakte me ongemakkelijk. Ik gromde nietszeggend en wendde me af, maar Maya was nog niet klaar.

"Mijn moeder zegt dat er al drie generaties geen latente wolf in onze roedel is geweest. Het is een slecht teken." Ze leunde dichterbij, haar stem daalde tot een fluistering. "Iedereen is het erover eens dat je de juiste keuze hebt gemaakt."

"Training hervat over twee minuten," kondigde ik luid aan, haar vraag negerend.

Toen de avond naderde en de training eindigde, arriveerde een onverwachte bezoeker bij de trainingsvelden.

Skye's moeder haastte zich naar ons toe, haar gezicht getekend door bezorgdheid.

"Ethan," riep ze, "is Skye hier bij jou?"

Ethan fronste, keek naar mij voordat hij zijn hoofd schudde. "Nee, ik heb haar de hele dag niet gezien. Waarom?"

"Ze is weg," zei haar moeder, haar stem trilde terwijl ze een klein stukje papier uitstak. "Ik vond dit op haar kussen nadat ik klaar was met het roken van het vlees."

Ethan nam het briefje, zijn uitdrukking werd donkerder terwijl hij las. De inkt was op sommige plaatsen vervaagd—tranen. Mijn maag trok samen met een plotseling, onverklaarbaar gevoel van angst.

"Wat staat er?" vroeg ik, dichterbij komend.

Voordat Ethan kon antwoorden, vulde de stem van mijn vader mijn gedachten via onze roedelband.

"Leon, we hebben roedelwolven gedetecteerd nabij onze oostelijke grens. Verzamel je trainingsgroep en onderzoek onmiddellijk."

Het bloed trok weg uit mijn gezicht. Ik keek Ethan aan, wetende dat hij hetzelfde bericht had ontvangen. Zonder een woord te zeggen, renden we beiden naar het bos, nog in onze trainingskleding.

Achter ons hoorde ik Skye's moeder in verwarring roepen, maar er was geen tijd om uit te leggen.

Als Skye de bescherming van de roedel had verlaten, als ze daar buiten was, alleen met roedelwolven in de buurt...