

Gekroond door het Lot
Tina S · Voltooid · 257.3k Woorden
Inleiding
"Zij zou alleen een Fokker zijn, jij zou de Luna zijn. Zodra ze zwanger is, raak ik haar niet meer aan." De kaak van mijn partner Leon verstrakte.
Ik lachte, een bittere, gebroken lach.
"Je bent ongelofelijk. Ik accepteer liever je afwijzing dan zo te leven."
——
Als een meisje zonder wolf liet ik mijn partner en mijn roedel achter.
Onder de mensen overleefde ik door meester van het tijdelijke te worden: van baan naar baan drijvend... totdat ik de beste barman in een klein stadje werd.
Daar vond Alpha Adrian me.
Niemand kon de charmante Adrian weerstaan, en ik sloot me aan bij zijn mysterieuze roedel diep in de woestijn.
Het Alpha Koning Toernooi, dat eens in de vier jaar wordt gehouden, was begonnen. Meer dan vijftig roedels uit heel Noord-Amerika deden mee.
De weerwolfwereld stond op het punt van een revolutie. Toen zag ik Leon weer...
Gescheurd tussen twee Alpha’s, had ik geen idee dat wat ons te wachten stond niet alleen een competitie was, maar een reeks brute, meedogenloze beproevingen.
Hoofdstuk 1
Skye's POV
"Het Jachtfestival is onze meest heilige traditie. Vanavond vieren we onze kracht, onze snelheid, onze ware natuur als wolven." begon Alpha James. Zijn stem droeg over de open plek. "Vanavond jagen we zoals onze voorouders dat deden. We bewijzen dat we ons erfgoed waardig zijn."
Onze adem vormde wolkjes in de ijzige Alaskaanse lucht terwijl de hele Frostshadow Pack zich verzamelde rond het enorme vreugdevuur.
Alpha James stond voor ons. Zijn krachtige gestalte was afgetekend tegen de vlammen. Leon, zijn zoon, stond aan zijn rechterkant. Hij was lang en trots. Die doordringende blauwe ogen leken door iedereen heen te kijken.
Nu begonnen de packleden om me heen te veranderen. Menselijke vormen smolten in krachtige wolvengestalten. Sommigen waren enorm, zoals Leon's donkerbruine wolf. Anderen waren kleiner maar niet minder intimiderend.
Al snel waren er slechts drie groepen in de open plek. De ouderen die ervoor kozen niet te jagen. De kinderen die te jong waren om deel te nemen. En ik. De volwassene zonder wolf.
"Skye," Alpha James naderde. "Aangezien dit je eerste Jachtfestival als volwassene is, mag je dit gebruiken."
Hij stak zijn arm uit en bood me een jachtgeweer aan.
Fluisteringen gingen door de resterende menigte. Dit was ongekend. Wapens waren doorgaans niet toegestaan tijdens het Jachtfestival.
"Dank u, Alpha," zei ik. Ik accepteerde het geweer met vaste handen, ondanks de vernedering die in mijn borst brandde.
"Succes," zei hij, maar zijn ogen hielden medelijden.
Terwijl de wolven in het bos verdwenen, voelde ik het gewicht van sympathieke blikken. Iedereen geloofde dat ik zou falen. Dat ik met lege handen zou terugkeren.
Ik klemde het geweer steviger vast. Ik zal hen het tegendeel bewijzen.
Middernacht vond me diep in het bos. Ik was alleen met het geweer en mijn vastberadenheid. De volle maan verlichtte de sneeuw met een buitenaardse gloed. Het veranderde het landschap in een zee van zilver en schaduw.
Mijn adem vormde kristallen in de lucht terwijl ik een sneeuwschoenhaas door het struikgewas volgde.
Niet de meest indrukwekkende prooi, maar het zou iets zijn. Beter dan met lege handen terugkeren.
Ik positioneerde mezelf achter een omgevallen boomstam. Ik richtte langs de loop terwijl de haas pauzeerde om aan blootliggende schors te knabbelen. Mijn vinger spande zich om de trekker.
Toen sloeg het toe. Een geur zo krachtig dat het me duizelig maakte.
Den en sneeuw en iets wilds dat ik niet kon benoemen. De geur drong mijn zintuigen binnen. Het was overweldigend in zijn intensiteit. Ik had nog nooit zoiets meegemaakt. Mijn neus was nog nooit zo gevoelig geweest.
Mijn hart bonsde tegen mijn ribben terwijl het besef doordrong. Dit was wat ze hadden beschreven. Dit was wat er gebeurde als je je partner vond.
Maar dit kan niet gebeuren.
Zonder mijn wolf zou ik de geur van een partner niet moeten kunnen detecteren. Toch was ik hier. Aangetrokken door een onzichtbare draad die ik niet kon verklaren of weerstaan.
De geur trok me dieper het bos in. Het leidde me weg van de bekende jachtgronden van de Frostshadow Pack.
Misschien was dit een teken dat mijn wolf eindelijk kwam.
De geur werd onvoorstelbaar sterker. Het maakte me duizelig door zijn intensiteit. Ik sloot mijn ogen, probeerde mezelf te stabiliseren.
Toen ik mijn ogen weer opende, verdwenen alle gedachten aan partners en wolven in een oogwenk.
Ik vond geen partner. Alleen een monster...
Niet twintig meter verderop stond een enorme grizzlybeer, zijn adem zichtbaar in de koude nachtelijke lucht.
In het maanlicht kon ik de zilveren punten van zijn bruine vacht zien, de enorme poten die me met één klap konden verscheuren.
Ik was ver van het jachtgebied van de roedel afgedwaald, ver van enige hulp. En zonder mijn wolf was ik slechts een menselijk meisje dat een van de gevaarlijkste roofdieren van de natuur onder ogen moest zien.
"Oh God, nee..."
De beer viel op vier poten en deed een stap naar me toe.
Ik draaide me om en rende weg, mijn laarzen slipten op de met sneeuw bedekte grond. Achter me hoorde ik de hijgende adem van de beer, het geluid van zijn enorme lichaam dat door het struikgewas brak.
Mijn voet bleef haken aan een blootliggende wortel die onder de sneeuw verborgen lag, en ik viel hard neer.
Het geweer—het cadeau van Alpha James dat ik bijna vergeten was—tuimelde in de sneeuw naast me. Terwijl het gegrom van de beer dichterbij kwam, sloten mijn vingers zich om het koude metaal van het geweer.
Ik rolde op mijn rug en hief het geweer met trillende handen.
Ik schoot.
Een keer. Twee keer. Drie keer.
De knallen weerklonken door het stille bos, elke schot liet mijn armen trillen. De beer brulde, maar bleef komen.
Ik kneep mijn ogen dicht, zeker dat ik op het punt stond te sterven.
Toen kwam er een geluid dat ik niet had verwacht—de pijnlijke brul van de beer, gevolgd door een zware plof.
Had ik hem echt geraakt? Had ik een grizzlybeer neergehaald?
Mijn ogen schoten open. In het zilveren maanlicht zag ik niet alleen de gevallen beer, maar ook de enorme bruine wolf die eroverheen stond, zijn tanden ontbloot in een stille snauw. Bloed kleefde aan de vacht rond zijn snuit, bewijs van zijn aanval op de beer.
Ik kende die wolf.
"Leon," fluisterde ik.
Het hoofd van de wolf draaide naar me toe, die blauwe ogen ontmoetten de mijne.
Ik zou me opgelucht moeten voelen. Dankbaar.
Leon had mijn leven gered.
"Dank je, Leon!" riep ik, terwijl ik door de sneeuw naar hem toe ging. Mijn stem brak van emotie. "Als je niet was gekomen, was ik zeker dood geweest. Je zult zeker de kampioen van dit Jachtfestival zijn!"
Maar toen ik dichterbij kwam, maakte iets in zijn ijsblauwe wolvenogen dat ik stopte. Er was geen warmte daar. In plaats daarvan was zijn blik koud, bijna... afstandelijk.
Voordat ik zijn uitdrukking kon ontcijferen, begon Leon te veranderen. De transformatie was vloeiend en gracieus—vacht die terugtrok in huid, botten en spieren die zich herschikten onder het bleke maanlicht.
Ik had mensen eerder zien veranderen, natuurlijk, maar iets aan het kijken naar Leon's transformatie liet warmte naar mijn wangen stijgen.
Leon stond minstens zes voet twee, zijn lange gestalte domineerde de open plek. Zijn gouden haar, nu verward door de transformatie, ving het maanlicht als gesponnen zilver. De gedefinieerde spieren van zijn borst en buik golfden bij elke ademhaling, een bewijs van jaren training en zijn Alpha bloedlijn.
Geen wonder dat Leon de fantasie was van bijna elk meisje in de roedel. Zelfs Maya, het populairste meisje in onze roedel, wist dat hij niet haar partner was maar hing toch om hem heen als een mot naar een vlam.
Toen ik nu naar hem keek, sterk en volledig naakt, sloeg ik eindelijk mijn blik neer in verlegenheid.
Maar het was niet alleen mijn gezicht dat brandde; een vreemde warmte roerde zich in mijn onderbuik, een gevoel dat ik nog nooit eerder had gevoeld. Warmte en vochtigheid verzamelden zich tussen mijn benen.
Toen raakte de geur me weer—sterker, bedwelmender dan voorheen. Dennen en sneeuw en wildheid, maar nu met een andere toon. Iets metaalachtigs. Bloed.
Kon hij echt mijn partner zijn?
Ik vroeg me af, mijn hart racete terwijl de geur me omhulde. Wacht, er is iets anders. Deze bloedgeur... het is niet van de beer.
Langzaam hief ik mijn ogen terug naar Leon en bevroor in afschuw. Daar, op zijn linkerschouder, was een onmiskenbare wond—een kogelgat dat langzaam aan het sluiten was.
In mijn paniek had ik wild op de beer geschoten... en Leon geraakt.
Laatste Hoofdstukken
#228 Hoofdstuk 228: Net als Hallo
Laatst Bijgewerkt: 9/2/2025#227 Hoofdstuk 227: Second Chance
Laatst Bijgewerkt: 9/2/2025#226 Hoofdstuk 226: Bonds of Forever
Laatst Bijgewerkt: 9/2/2025#225 Hoofdstuk 225: Home
Laatst Bijgewerkt: 9/2/2025#224 Hoofdstuk 224: Onder de woestijnmaan
Laatst Bijgewerkt: 9/2/2025#223 Hoofdstuk 223: Tweelingen
Laatst Bijgewerkt: 9/2/2025#222 Hoofdstuk 222: Heeft hij zijn vader vermoord?
Laatst Bijgewerkt: 9/2/2025#221 Hoofdstuk 221: Gerechtigheid of oorlog
Laatst Bijgewerkt: 9/2/2025#220 Hoofdstuk 220: Verdachte dood
Laatst Bijgewerkt: 9/2/2025#219 Hoofdstuk 219: No One's Shore
Laatst Bijgewerkt: 9/2/2025
Je Vindt Dit Misschien Leuk 😍
Spel van het Lot
Wanneer Finlay haar vindt, leeft ze tussen de mensen. Hij is gecharmeerd van de koppige wolf die weigert zijn bestaan te erkennen. Ze is misschien niet zijn partner, maar hij wil dat ze deel uitmaakt van zijn roedel, latente wolf of niet.
Amie kan de Alpha die in haar leven komt en haar terug de roedel in sleept niet weerstaan. Niet alleen wordt ze gelukkiger dan ze in lange tijd is geweest, haar wolf komt eindelijk naar haar toe. Finlay is niet haar partner, maar hij wordt haar beste vriend. Samen met de andere topwolven in de roedel werken ze aan het creëren van de beste en sterkste roedel.
Wanneer het tijd is voor de roedelspelen, het evenement dat de rang van de roedels voor de komende tien jaar bepaalt, moet Amie haar oude roedel onder ogen zien. Wanneer ze de man ziet die haar tien jaar geleden afwees, wordt alles wat ze dacht te weten op zijn kop gezet. Amie en Finlay moeten zich aanpassen aan de nieuwe realiteit en een manier vinden om vooruit te komen met hun roedel. Maar zal de onverwachte wending hen uit elkaar drijven?
Perfecte klootzak
"Rot op, klootzak!" beet ik terug, terwijl ik probeerde los te komen.
"Zeg het!" gromde hij, terwijl hij met één hand mijn kin vastgreep.
"Denk je dat ik een slet ben?"
"Is dat een nee?"
"Rot op!"
"Goed. Dat is alles wat ik moest weten," zei hij, terwijl hij met één hand mijn zwarte top omhoog trok, mijn borsten ontblootte en een golf van adrenaline door mijn lichaam stuurde.
"Wat ben je in godsnaam aan het doen?" hijgde ik terwijl hij met een tevreden glimlach naar mijn borsten staarde.
Hij liet een vinger over een van de plekken glijden die hij net onder een van mijn tepels had achtergelaten.
De klootzak bewonderde de plekken die hij op me had achtergelaten?
"Sla je benen om me heen," beval hij.
Hij boog zich genoeg voorover om mijn borst in zijn mond te nemen en hard aan een tepel te zuigen. Ik beet op mijn onderlip om een kreun te onderdrukken toen hij beet, waardoor ik mijn borst naar hem toe boog.
"Ik ga je handen loslaten; waag het niet om me tegen te houden."
Klootzak, arrogant en volkomen onweerstaanbaar, precies het type man waar Ellie had gezworen nooit meer mee in zee te gaan. Maar wanneer de broer van haar vriendin terugkeert naar de stad, bevindt ze zich gevaarlijk dicht bij het toegeven aan haar wildste verlangens.
Ze is irritant, slim, heet, compleet gestoord, en ze drijft Ethan Morgan ook tot waanzin.
Wat begon als een simpel spel, kwelt hem nu. Hij kan haar niet uit zijn hoofd krijgen, maar hij zal nooit meer iemand in zijn hart toelaten.
Zelfs als ze allebei met al hun macht vechten tegen deze brandende aantrekkingskracht, zullen ze in staat zijn om te weerstaan?
Verliefd op de marinebroer van mijn vriend
"Wat is er mis met mij?
Waarom voelt mijn huid zo strak aan als hij in de buurt is, alsof ik een trui draag die twee maten te klein is?
Het is gewoon nieuwigheid, zeg ik streng tegen mezelf.
Hij is de broer van mijn vriend.
Dit is Tyler's familie.
Ik ga niet toestaan dat een koude blik dat allemaal tenietdoet.
**
Als balletdanseres lijkt mijn leven perfect—een beurs, een hoofdrol, een lieve vriend Tyler. Totdat Tyler zijn ware aard toont en zijn oudere broer, Asher, thuiskomt.
Asher is een marinier met littekens van de strijd en nul geduld. Hij noemt me "prinses" alsof het een belediging is. Ik kan hem niet uitstaan.
Wanneer mijn enkelblessure me dwingt om te herstellen in het familiehuis aan het meer, zit ik vast met beide broers. Wat begint als wederzijdse haat, verandert langzaam in iets verboden.
Ik word verliefd op de broer van mijn vriend.
**
Ik haat meisjes zoals zij.
Verwend.
Teer.
En toch—
Toch.
Het beeld van haar in de deuropening, haar vestje strakker om haar smalle schouders trekkend, proberend door de ongemakkelijkheid heen te glimlachen, laat me niet los.
Net als de herinnering aan Tyler. Die haar hier zonder een tweede gedachte achterlaat.
Ik zou me er niet druk om moeten maken.
Ik maak me er niet druk om.
Het is niet mijn probleem als Tyler een idioot is.
Het gaat mij niets aan als een verwend prinsesje in het donker naar huis moet lopen.
Ik ben hier niet om iemand te redden.
Zeker niet haar.
Zeker niet iemand zoals zij.
Ze is niet mijn probleem.
En ik zal er verdomd zeker van zijn dat ze dat nooit wordt.
Maar toen mijn ogen op haar lippen vielen, wilde ik dat ze van mij was.
Verwend door Miljardairs na Verraad
Emily en haar miljardair-echtgenoot hadden een contractueel huwelijk; ze had gehoopt zijn liefde te winnen door haar inspanningen. Echter, toen haar man verscheen met een zwangere vrouw, raakte ze wanhopig. Nadat ze op straat was gezet, werd de dakloze Emily opgevangen door een mysterieuze miljardair. Wie was hij? Hoe kende hij Emily? En nog belangrijker, Emily was zwanger.
Van Vervangster Tot Koningin
Met een gebroken hart ontdekte Sable dat Darrell seks had met zijn ex in hun bed, terwijl hij stiekem honderdduizenden overmaakte om die vrouw te ondersteunen.
Het werd nog erger toen ze Darrell hoorde lachen tegen zijn vrienden: "Ze is handig—gehoorzaam, veroorzaakt geen problemen, doet het huishouden, en ik kan haar neuken wanneer ik verlichting nodig heb. Ze is eigenlijk een inwonende meid met voordelen." Hij maakte grove stotende gebaren, wat zijn vrienden aan het lachen maakte.
In wanhoop vertrok Sable, herwon haar ware identiteit en trouwde met haar jeugdvriend—Lycan Koning Caelan, negen jaar ouder en haar voorbestemde partner. Nu probeert Darrell wanhopig haar terug te winnen. Hoe zal haar wraak zich ontvouwen?
Van vervanger naar koningin—haar wraak is net begonnen!
Hucow: Stoute Nectar Boerderijen
Hoi, mijn naam is Alice, en de naam van mijn vriend is... Ja, nee, we gaan dat liedje en dansje niet doen. Nee. Er was eens een tijd dat ik gewoon een meisje was dat hoopte op een simpel leven na de middelbare school. Nu ben ik verstrikt in de groteske realiteit van Naughty Nectar Farms (NNF), geen boerderij maar een gevangenis waar schaduwen niet alleen fluisteren—ze schreeuwen met de verschrikkingen van de nacht.
Mijn stiefvader, verblind door hebzucht, verkocht mijn vrijheid en mijn onschuld aan deze nachtmerrie. Hier ben ik niet meer dan vee, onderworpen aan de verwrongen grillen van degenen die vrouwen zien als handelswaar om gefokt, gemolken en gebroken te worden. Maar hoewel ze mijn lichaam gevangen hebben, kunnen ze mijn wil niet opsluiten.
Elke dag hoor ik de gedempte, sinistere gesprekken over fokken en melken, vermomd als agrarische innovatie. Ik zie het wrede lot van mijn medegevangenen, geprikt, geprikkeld en ontmenselijkt. Toch, in dit laboratorium van verschrikkingen, waar de menselijkheid wordt weggenomen, houd ik vast aan één waarheid—ze denken dat ik zwak, bescheiden, gebroken ben. Ze hebben het mis.
Ik ben schuldig aan veel dingen, maar onderwerping is daar niet een van. Hier in de diepten van wanhoop, suddert mijn woede. Ik ben aan het plannen, aan het wachten. Want hoewel ze veel hebben afgenomen, groeit mijn vastberadenheid met elke voorbijgaande dag. Ik zal ons uit deze duisternis leiden, of sterven terwijl ik het probeer. Dit is geen gewone boerderij, en ik ben geen gewone vrouw.
Hartslied
Ik zag er sterk uit, en mijn wolf was absoluut prachtig.
Ik keek naar waar mijn zus zat en zij en de rest van haar groep hadden jaloerse woede op hun gezichten. Vervolgens keek ik naar waar mijn ouders zaten en ze staarden boos naar mijn foto, als blikken alleen al dingen in brand konden steken.
Ik grijnsde naar hen en draaide me toen om naar mijn tegenstander, alles om me heen vervaagde behalve wat hier op dit platform was. Ik trok mijn rok en vest uit. Staand in alleen mijn tanktop en capri's, nam ik een vechthouding aan en wachtte op het signaal om te beginnen -- Om te vechten, om te bewijzen, en mezelf niet langer te verbergen.
Dit zou leuk worden, dacht ik, met een grijns op mijn gezicht.
Dit boek "Heartsong" bevat twee boeken "Werewolf’s Heartsong" en "Witch’s Heartsong"
Alleen voor volwassen publiek: Bevat volwassen taalgebruik, seks, misbruik en geweld
Een eigen roedel
Dhr. Ryan
Hij kwam dichterbij met een donkere en hongerige blik,
zo dichtbij,
zijn handen reikten naar mijn gezicht en hij drukte zijn lichaam tegen het mijne.
Zijn mond nam de mijne gretig, een beetje ruw.
Zijn tong liet me buiten adem.
"Als je niet met me meegaat, neuk ik je hier ter plekke," fluisterde hij.
Katherine had haar maagdelijkheid jarenlang bewaard, zelfs nadat ze 18 werd. Maar op een dag ontmoette ze in de club een extreem seksuele man, Nathan Ryan. Hij had de meest verleidelijke blauwe ogen die ze ooit had gezien, een goed gedefinieerde kaaklijn, bijna goudblond haar, volle lippen, perfect gevormd, en de meest geweldige glimlach, met perfecte tanden en die verdomde kuiltjes. Ongelofelijk sexy.
Zij en hij hadden een prachtige en hete onenightstand...
Katherine dacht dat ze de man nooit meer zou ontmoeten.
Maar het lot had een ander plan.
Katherine staat op het punt om de baan van assistente aan te nemen bij een miljardair die een van de grootste bedrijven van het land bezit en bekend staat als een veroveraar, autoritair en volledig onweerstaanbaar. Hij is Nathan Ryan!
Zal Kate in staat zijn om de charmes van deze aantrekkelijke, krachtige en verleidelijke man te weerstaan?
Lees verder om te weten te komen over een relatie verscheurd tussen woede en het oncontroleerbare verlangen naar plezier.
Waarschuwing: R18+, Alleen voor volwassen lezers.
Hel's Verraad
ALLEEN VOOR 18+
Haar zien masturberen met de gedachte aan mij maakte me gek. Als een creep stond ik naast haar bed in mijn demonenvorm om onzichtbaar te zijn. Ik bewoog mijn lul heen en weer in mijn hand terwijl ik haar twee vingers in en uit haar prachtige, natte kut zag glijden.
"Ja! Sla mijn kut, meneer," kreunde ze, haar verbeelding sloeg op hol. Terwijl ze trilde en klaarkwam op haar vingers, steeg haar essentie op om mij te ontmoeten en verloor ik de controle over mezelf, ik kwam zo hard klaar.
"Baas?" riep mijn menselijke secretaresse uit.
"Verdomme!" hijgde ik, beseffend dat ik in menselijke vorm was.
Aria Morales werd geplaagd door extreem ongeluk. Het was zo intens dat ze overal waar ze ging verbanden meenam omdat ze altijd ergens haar been stootte of soms plat op de grond viel. In de steek gelaten door haar familie, worstelt ze om haar studie af te maken, maar niemand wil haar aannemen vanwege haar onhandigheid. Ongewenst, ongelukkig en gefrustreerd besluit ze nog één keer te proberen haar geluk te veranderen.
Toen ontmoette ze Alaric Denver.
Alaric Denver is je alledaagse miljardair en eigenaar van Legacy Empire, maar achter die façade schuilt een demon; een incubus en de Prins van de Hel. Hij was een seksdemon, maar hij gaf alleen genot, ontving het nauwelijks ooit. Hij is ook een defect, half demon, half mens, dus de energie van de hel was giftig voor hem. Hij moest op aarde leven en voedde zich met menselijke verlangens en ondeugden, maar het was nooit genoeg.
Dat was totdat hij Aria Morales ontmoette.
Gekroond door het Lot
"Zij zou alleen een Fokker zijn, jij zou de Luna zijn. Zodra ze zwanger is, raak ik haar niet meer aan." De kaak van mijn partner Leon verstrakte.
Ik lachte, een bittere, gebroken lach.
"Je bent ongelofelijk. Ik accepteer liever je afwijzing dan zo te leven."
——
Als een meisje zonder wolf liet ik mijn partner en mijn roedel achter.
Onder de mensen overleefde ik door meester van het tijdelijke te worden: van baan naar baan drijvend... totdat ik de beste barman in een klein stadje werd.
Daar vond Alpha Adrian me.
Niemand kon de charmante Adrian weerstaan, en ik sloot me aan bij zijn mysterieuze roedel diep in de woestijn.
Het Alpha Koning Toernooi, dat eens in de vier jaar wordt gehouden, was begonnen. Meer dan vijftig roedels uit heel Noord-Amerika deden mee.
De weerwolfwereld stond op het punt van een revolutie. Toen zag ik Leon weer...
Gescheurd tussen twee Alpha’s, had ik geen idee dat wat ons te wachten stond niet alleen een competitie was, maar een reeks brute, meedogenloze beproevingen.
Onderwerping aan de Maffia Drieling
"Je was van ons vanaf het moment dat we je zagen."
"Ik weet niet hoe lang het gaat duren voordat je beseft dat je bij ons hoort." Een van de drieling zei, terwijl hij mijn hoofd naar achteren trok om zijn intense ogen te ontmoeten.
"Je bent van ons om te neuken, van ons om lief te hebben, van ons om te claimen en te gebruiken op welke manier we maar willen. Is dat niet zo, lieverd?" De tweede voegde toe.
"J...ja, meneer." ademde ik.
"Nu, wees een braaf meisje en spreid je benen, laten we eens zien wat een behoeftige kleine puinhoop onze woorden van je hebben gemaakt." De derde voegde toe.
Camilla was getuige van een moord gepleegd door gemaskerde mannen en wist gelukkig te ontsnappen. Op haar zoektocht naar haar verdwenen vader kruist ze het pad van de gevaarlijkste maffia-drieling ter wereld, die de moordenaars waren die ze eerder had ontmoet. Maar dat wist ze niet...
Toen de waarheid aan het licht kwam, werd ze meegenomen naar de BDSM-club van de drieling. Camilla heeft geen manier om te ontsnappen, de maffia-drieling zou alles doen om haar als hun kleine slet te houden.
Ze zijn bereid haar te delen, maar zal zij zich aan hen alle drie onderwerpen?