Hoofdstuk 228

Ik opende mijn ogen en zag wazige witte muren en felle lichten. Verwarring en angst vermengden zich in mijn gedachten terwijl ik probeerde te begrijpen waar ik was. Mijn hart bonsde in mijn borstkas terwijl ik probeerde te bewegen, maar ontdekte dat ik vastgebonden zat in een stoel. Paniek overspoel...

Log in en ga verder met lezen