238. As uit het verleden

Birgid stond bovenaan het kasteel, haar hart bonzend in haar oren terwijl ze naar beneden staarde, 150 voet lager. Ze liet een trillende adem ontsnappen, vingers friemelend aan de zoom van haar koninklijke jurk.

Het wolfskruid had zijn tol geëist. Ze voelde zich zwak, haar wolf stil. Vallen van hie...

Log in en ga verder met lezen