Hoofdstuk 4: Bijpraten

Ik kan er gewoon niet achter komen... wat is er aan de hand met hem? Wat is zijn doel?

Ik werk als een robot aan dit project, en dit is pas het begin.

Ik verander willekeurig mijn werkplek, soms het kantoor, soms het magazijn. Ik werk zelfs vanuit huis en heb vergaderingen buiten het kantoor. Gewoon om hem te vermijden. En ik moet zeggen, hij is erg intens.

Maar het was onmogelijk. Hij was de nieuwe ster, de briljante klant. Het is alsof je de zon probeert te vermijden, hij is overal.

In een vergadering, rondlopend in het magazijn alsof er niets was gebeurd, maar een paar dagen geleden... hij lijkt gewoon op een prudente afstand te blijven. Ik weet niet waarom, maar toch... ik voel hem.

Wanneer we op dezelfde plek of in een vergadering waren, voelde ik dat hij zijn ogen niet van mij af kon houden, naar mij luisterde, al zijn aandacht op mij gericht. Gelukkig zijn we omringd door veel mensen.

"Hoi Priscilla... waar was je?" vroeg mijn baas.

"Ehhh ik ging gewoon wat gordijnen bekijken voor het project... je weet wel, het hotel"

"Gordijnen... Is die leverancier niet aan de andere kant van de stad gevestigd? Ben je daar alleen voor dat heen gegaan? Je weet dat je ze gewoon kunt bellen..." zegt hij.

"Ik geloofde gewoon dat het beter zou zijn om face-to-face te praten..." Ik was moe van het rijden daarheen, maar wat er ook nodig was om uit het kantoor te komen.

"Nou, dat is een goede werkethiek. Ik moet zeggen... ik ben verbaasd over je inspanningen, vooral dat je vrijwillig gaat waar niemand heen wil. Knap hoor!" voegt hij toe, en ik glimlach nerveus.

Ik zucht terwijl ik op mijn stoel zit, en zelfs daar... zag ik Ethan van een afstand, pratend met Clark, en ik hoorde enkele meisjes over hem praten.

"Je zegt dat hij geen vrouw heeft? Echt? Ik bedoel, hij draagt geen ring, ik heb hem goed bekeken, maar hij kan samenwonen met een of ander supermodel, mensen trouwen niet meer zoals vroeger," zegt een van hen.

"Precies... helaas is hij erg terughoudend en zegt hij niets. En geloof me, Kate heeft hem gevraagd. Dat meisje laat hem niet met rust!" zegt een ander, en ze lachen allemaal.

"Hij is een man die heeft gereisd en geld heeft, hij moet een uitstekende smaak hebben. En Kate is... ingewikkeld, maar niet lelijk, ik bedoel... ze kan het proberen, en hij kan accepteren," zegt een ander.

"Ohhh, deze man maakt onze dagen beter alleen door naar hem te kijken! Vandaag ziet hij er beter uit dan ooit... Het is jammer dat hij alleen een klant is, en we hem hier niet altijd hebben," zegt een ander.

Zij willen hem de hele tijd zien, en ik wil dat hij weggaat.

Als ik thuis kom, en ik in de lift sta, denk ik alleen maar aan instorten op de bank thuis wanneer een hand verschijnt bij de deur en deze stopt met sluiten.

Een lange man met rood haar verschijnt, gekleed in een spijkerblouse en donkere broek. Hij heeft wat tatoeages en een piercing op zijn lip. Hij heeft een gitaar in een koffer over zijn rug geslingerd.

Oh, god... hij is schattig. Echt schattig.

"Hoi," zegt hij, kijkend naar mij vanuit zijn ooghoek terwijl ik zie dat hij op de knop van de verdieping boven de mijne drukt.

"Hoi, nieuw hier?" vraag ik, en hij knikt, glimlachend naar mij. Schattig en aardig.

"Ja, ik ben net verhuisd, vond een leuk appartement hier... deze plek is mooi," geeft hij aan, en in de paar seconden dat we in de lift zijn, kom ik erachter dat zijn naam Rob is, en hij is een kunstenaar, een echte.

"Ik hoop dat je me kunt helpen met informatie over de buurt, ik zou graag je hulp willen," zegt hij charmant.

Mijn hulp? Wauw... dit zag ik niet aankomen. Ik praat niet veel met mijn buren, alleen hallo en doei. Ik merk dat hij iets dichter bij mij komt, hij heeft een heerlijk parfum en zijn ogen fonkelen. Ik vind deze man steeds leuker.

"Mmm ja, natuurlijk doe ik dat! Wat je ook nodig hebt, ik woon op de volgende verdieping, en ik ken de hele plek heel goed. Ik woon met mijn beste vriend," vertel ik hem.

Alsjeblieft, denk niet dat ik aan het flirten ben, ik bedoel... Ik ben een goede buur, toch? Je moet een goede buur zijn, vooral met nieuwe mensen. En zeker met die leuke, schattige, artistieke types.

Zou hij met me aan het flirten zijn?

Nee, nee. Denk geen gekke dingen, Priscilla! Hoewel het zo lang geleden is dat ik iets half romantisch met iemand heb gehad, zou ik het echt niet weten.

"Nou... ik neem aan dat ik je nog wel eens zie, Priscilla," zegt hij glimlachend, terwijl ik afscheid neem en als een dwaas met mijn hand zwaai.

"Priss!" hoor ik een schreeuw en ik zie Suzy, die me bij de ingang verrast. Mijn vriendin! Mijn lieve vriendin!

"Mijn God, ik ben zo blij je te zien!" Ik geef haar een lange knuffel. Suzy heeft donkerbruin haar, sproeten en een schattig gezicht. Ik adoreer haar. Als er iemand is die ik nodig heb en mij kan helpen op dit moment in mijn leven, dan is zij het.

We hadden een gezellige avondmaal en we praatten over ons leven. Haar leven is rustig en fijn, het mijne... niet zo veel.

"Echt een nieuwe buurman? En hij is leuk... oh mijn hemel! En je praat veel voor een korte ontmoeting in de lift," zegt ze.

"Oh ja..." Ik vertelde haar meer over ons gesprek van een paar minuten geleden.

"Erg interessant, ik hou van zijn houding, maar... vertel me alsjeblieft over Ethan, wat is er aan de hand met je jeugdverliefdheid?" zegt ze terwijl ze een groot kussen omhelst.

"Oh Suzy... het is verschrikkelijk. Mijn werkplek is een hel, ik heb geen rust. Hij heeft me meerdere keren verteld dat hij met me wil praten."

"Oh mijn God! Vertellen wat? Praten over het verleden? Wat in hemelsnaam?"

"Ik heb geen idee, maar ik wil het niet ontdekken. Weet je wat me het meest irriteert? Hij behandelt me alsof er niets is gebeurd, alsof we goede vrienden zijn die elkaar jaren niet hebben gezien," zeg ik boos.

"Hoe durft hij!"

"Het is afschuwelijk! En bovendien, zijn aanwezigheid verstoort de beste kans die ik ooit heb gehad op mijn werk."

"En... hij is jouw klant, dat is een grote deal," voegt ze toe.

"En Clark adoreert hem! Lieve God! Iedereen houdt van hem! Ik heb een geweldige kans om te bewijzen wat ik kan, of op zijn minst de aandacht van mijn baas te krijgen."

"Maar... hoe is hij nu? Ik herinner me dat je zei dat hij behoorlijk knap was. Misschien is hij slecht ouder geworden. Is dat zo?" vraagt ze, en ik sluit mijn ogen. Alles zou makkelijker zijn zo, maar nee.

"Nee, hij is... hij is knap. Serieus, hij was aantrekkelijk als tiener en nu... hij is beter dan ooit. Iedereen op kantoor is gek op hem. Sommige meisjes vallen hem serieus lastig."

"Verdomme! En heeft je zus je iets verteld? Of wat dacht je van Lily?"

"Mijn zus zit in haar eigen wereld met haar zogenaamde onzichtbare vriend. Kun je geloven dat ze hem nog niet kent? Ze zegt altijd dat ze hem aan ons gaat voorstellen, maar hij is een erg drukke man... ze heeft hem nog niet gezien... oog in oog. Dat is gek. Maar die man komt nooit."

"Lily daarentegen is erg enthousiast over haar huwelijk en wil dat ik een van haar bruidsmeisjes ben en betrokken ben bij de planning. En het lijkt erop dat zij en de hele familie willen dat ik daar naast hen sta, alsof ik een Fairfax ben. Dat betekent dat ik Ethan de hele tijd zou moeten zien, en ik denk niet dat ik dat kan. Ik wil het niet."

"Pri, misschien wil Ethan het verleden herbeleven en teruggaan naar die gelukkige tijden tussen zijn familie en de jouwe. En de bruiloft van zijn zus is het ideale moment, denk je niet?" merkt Suzy op.

's Nachts vraag ik me af wat er gebeurd is waardoor hij zo in mijn leven is teruggekomen.

Aan de andere kant... het irriteert me dat andere meisjes hem zoeken en achter hem aan zitten! Vooral Kate... verdorie dat meisje... ik ben niet vergeten wat er tijdens die vergadering gebeurd is. Maar waarom irriteert dat me? Hij betekent niets voor mij.

Natuurlijk hebben ze gelijk. Ethan is altijd een... geweldige man geweest, hij moet een vriendin hebben, een mooie.

Ik denk liever niet aan dit alles, ik denk liever niet meer aan Ethan Fairfax.