NEGEN

"Ik... Ik..."

"Het is oké. Je kunt dit," spoorde ze me zachtjes aan en begon zichzelf naar beneden te laten zakken. Ik voelde mijn stormram haar plooien beginnen te scheiden.

"Wacht-wacht-wacht!" krijste ik opnieuw. Deze keer draaide ik mijn heupen en rolde weg van haar. Ze moest haar evenwicht na...

Log in en ga verder met lezen