Hoofdstuk 168: Erger dan tuig

Er brulde iets primairs tot leven in mijn borst. Mijn hoektanden begonnen onvrijwillig uit te breiden.

*"Rustig aan," fluisterde Peter dringend.

*Ik dwong mezelf mijn tanden terug te trekken, maar de woede bleef. Het zien van een andere man die haar aanraakte, vasthield, haar aan het lachen maak...

Log in en ga verder met lezen