Rozdział 140

Damon:

Poranne światło miękko przesączało się przez zasłony, rzucając długie złote smugi na łóżko. Ona wciąż spała, wtulona w moją pierś, jej policzek spoczywał tuż nad moim sercem. Nie ruszałem się, nie mogłem się ruszyć, bo to tutaj było jedynym miejscem, które miało sens.

Bo wiedziałem, że na z...