Rozdział 67

Natychmiast zamarłam jak posąg. Mimo że nie słyszałam tego głosu od długiego czasu, wciąż go rozpoznawałam.

Proszę, oby to nie był on, pomyślałam, przełykając ślinę głęboko i ciężko.

Choć mój mózg ostrzegał mnie, by nie oglądać się za siebie, moje ciało nie chciało słuchać. Część mnie chciała potw...