Rozdział 1

O rany, historia mojego życia - muszę pracować podwójnie ciężko, żeby przejść tylko o połowę drogi, którą pokonują inni. To jakby wszechświat podaje ci coś małego, a potem natychmiast odbiera to drugą ręką.

Ta walka? Towarzyszy mi nieustannie.

"Sophie, zejdź już! Śniadanie jest gotowe, a spóźnisz się do pracy," zawołała moja mama, jedyna osoba w moim życiu, która nie stała się ciężarem.

"Zjawię się za chwilę, Mamo," odpowiedziałam, spiesząc się do stołu.

"Dzień dobry, Mamusiu," przywitało moje dziecko. Tak, mam też dziecko. Teraz wiesz, że mam dwie osoby po mojej stronie.

"Dzień dobry, kochanie," powiedziałam, szybko całując jego policzek, po czym prawie wdychając śniadanie i ignorując narzekania mamy na to, żeby zwolnić. Byłam zbyt podekscytowana nową pracą, żeby przejmować się małym niestrawieniem. Z jedzeniem wciąż w ustach, przytuliłam ich oboje i pospiesznie wyszłam na zewnątrz, ignorując przypomnienie mamy o wypiciu wody.

"Bądź grzeczny, skarbie. Kocham cię," zawołała za mną.

W pracy dzień dopiero się zaczynał. Wcieliłam się w swoją rolę, jakbym się do tego urodziła. Działałam na czystej adrenaliny i nerwów. Byłam zdeterminowana, żeby udowodnić moją wartość i pokazać pracodawcy, że zatrudnienie mnie to żadna pomyłka.

"Co sobie myślisz, że robisz?" zapytała Celine, szefowa mojego działu, gdy właśnie zamierzałam wyjść na lunch.

"Jest lunch, więc chciałam coś zjeść," powiedziałam, czując się zagubiona i niepewna, czy zrobiłam coś złego.

"Myślisz, że to miejsce jest dla ludzi takich jak ty?" Wyraz twarzy Celine stwardniał.

"Ja..." próbowałam coś powiedzieć, ale nie mogłam, gdy przerwała mi.

"Czy myślisz, że zasługujesz na to miejsce? Dziewczyno, musisz zapracować na swoje miejsce tutaj. Nawet nie wiem, dlaczego dostałaś tę pracę. Każdy tutaj chodził do prestiżowej szkoły i ciężko pracował, żeby zdobyć swoje miejsce, a potem jesteś ty, przychodząca z mało znanej i mniej prestiżowej szkoły i myślisz, że to twoje boisko do gry?"

Moje stopy nie mogły się ruszyć z miejsca, podobnie jak moje usta nie mogły sklecić niczego sensownego, gdy powoli usiadłam z powrotem na krześle. Łzy napłynęły mi do oczu i jedyne, co mogłam powiedzieć to:

"Przepraszam. Nie chciałam cię urazić. Po prostu zobaczyłam innych wychodzących i zostałam poinformowana o zasadach lunchu, gdy mnie zatrudniono, dlatego myślałam, że będzie dobrze wyjść," udało mi się wydukać.

"Inni, nie ty, a jeśli chcesz pracować ze mną, musisz robić to po mojemu, albo żegnaj z tą pracą," oznajmiła, opuszczając biuro.

Nie do końca tak sobie wyobrażałam przebieg mojego pierwszego dnia, ale obiecałam sobie w tamtej chwili - Celine będzie musiała przełknąć swoje słowa. W jakiś sposób udowodnię jej, że należę tutaj tak samo jak ktokolwiek inny, dlatego wytrzeźwiłam oczy i wyciągnęłam telefon, żeby spojrzeć na zdjęcia dwóch osób, które dla mnie najbardziej się liczą, czyli mojej mamy i mojego dziecka. Oni są moją motywacją i nie mogę się poddać.Godziny pracy wreszcie się skończyły, ale zadanie, które dała mi Celine, nie było jeszcze ukończone, więc postanowiłem zostać dłużej, aby je skończyć i sprawić, by była zadowolona do rana. Byłem ostatni, który opuścił biuro, a kiedy dotarłem do domu, moja mama czekała na zewnątrz z wyrazem troski w jej oczach.

"Gdzie byłeś?" zapytała, odetchnęła z ulgą, gdy mnie zobaczyła. Zanim zdążyłem odpowiedzieć, dodała: "Wyglądasz na wykończonego. Chodźmy do środka, żebyś mógł zjeść."

Byłem zbyt zmęczony, aby nawet odpowiedzieć na jej pytanie. Po kolacji poszedłem do pokoju Dawsona, gdzie zobaczyłem go spokojnie śpiącego. Delikatnie pocałowałem go w policzek, po czym poszedłem do swojego pokoju, żeby się umyć. Kiedy wychodziłem, zaskoczyło mnie zobaczyć mamę siedzącą na moim łóżku.

"Mamo, powinnaś odpoczywać. Przepraszam, że musisz czekać na mnie o tej porze" powiedziałem, czując się winny, że jestem powodem jej zmartwienia.

"Nie sądzę, żebym lubiła tę pracę. Jest zbyt niebezpieczne wracać o takiej godzinie, a sposób, w jaki się spieszyłeś z jedzeniem, pokazywał, że nie zjadłeś lunchu. Porozmawiaj ze mną" wyraziła swoje zaniepokojenie.

"Po prostu uwielbiam Twoje posiłki, i wiesz o tym" powiedziałem, próbując ukryć prawdę, bo nie chciałem jej martwić. "Idź spać, ja też muszę, bo czeka mnie wcześnie rano" dodałem żartobliwie, wypychając ją z pokoju.

"Jeśli kiedykolwiek będziesz chciał porozmawiać, wiedz, że masz kogoś" powiedziała troskliwym tonem.

Skinąłem głową, a następnie zamknąłem drzwi, pozwalając myślom dnia zapełnić moją głowę, aż zasnąłem.

To był kolejny wymagający dzień z Celine. Ciężko pracowałem nad plikiem, który mi przypisała, siedząc do późna, żeby go ukończyć. Podszedłem do jej biurka, czując się pełen nadziei, że doceni moje wysiłki.

"Celine, oto ukończony plik" powiedziałem z uśmiechem, dodając "Musiałem siedzieć do późna".

"I mam ci za to klaskać, że wykonujesz pracę, za którą jesteś płatny?" powiedziała z wyższością.

Następnie zwróciła uwagę na Mię, chwaląc jej pracę, całkowicie mnie ignorując. "Hmm, Mia, to jest dobre. Robisz postępy. Tak trzymaj."

"Czy mam wrócić?" zapytałem, czując się zlekceważony.

"Nie jestem zadowolona z twojej pracy, zrób to jeszcze raz" wrzuciła mi plik.

"Ale nawet go nie otworzyłaś" powiedziałem.

"Czy kwestionujesz moje osądy? Czekaj, więc teraz ty jesteś szefem, a ja jestem pod tobą. Przepraszam szefie, jak mogę służyć?" powiedziała sarkastycznie i wszyscy zaczęli się śmiać. "Znajdź swoje miejsce, jesteś tutaj po to, żeby wykonywać polecenia."

"W jakiej dziedzinie mam pracować?" zdołałem zapytać, czując się bezradny.

"Jesteś wykształcony, prawda?" Nie czekała na odpowiedź przed kontynuacją, "WE WSZYSTKIM. To kompletna porażka, a zauważyłbyś to, gdybyś uczęszczał do porządnej szkoły."

Stojąc tam, czując się bezsilny, ogłosiła, że nowy prezydent przybędzie tego dnia. Poleciła wszystkim przygotować się do sali konferencyjnej, ale wyraźnie mnie wykluczyła. "To nie dotyczy ciebie, Sophie, więc wynoś się ode mnie do swojego biurka i zacznij pracować."

Z pochyloną głową wziąłem plik i wróciłem do swojego biurka, podczas gdy wszyscy inni przygotowywali się, aby spotkać się z nowym prezydentem.