1. Kaya

Kaya

Idę po lodzie. Moja mama krzyczy, mówi, żebym nie szła za daleko w głąb zatoki. Ja po prostu chciałam odkrywać. Chciałam zobaczyć wieloryby, które czasami wpływają do zatoki. Słyszę, jak lód trzeszczy pod moimi wełnianymi butami.

Po kilku minutach w końcu widzę wieloryby w zatoce. Zbliżam się. Uwielbiam patrzeć, jak polują. Słyszę, jak moja mama znowu mnie woła. Odwracam się do niej i mówię, że tylko jeszcze kilka minut. Ale gdy się odwracam, słyszę, jak lód zaczyna skrzypieć.

Nagle czuję, jak woda mnie pochłania. Moje ciało jest kłute przez tysiące igieł. I wyginam się i skręcam pod lodem. Adrenalina pulsuje przez moje małe ciało. Muszę wydostać się spod lodu.

Przestaję się opierać. "Proszę, niech to zadziała," myślę sobie. Pozwalam prądowi, by mnie zabrał dalej. Patrzę w górę i widzę, że działa; po kilku chwilach jestem poza lodową półką. Próbuję się przygotować. Wiem, że nie warto walczyć z prądem. Ale jeśli nie wynurzę się wkrótce, utonę.

Kopię tak mocno, jak tylko moje małe nogi pozwalają. Czuję, że ubrania są ciężkie i ciągną mnie w dół. Nie mam czasu się rozebrać. Jestem pod wodą zbyt długo. Kopię mocniej i w końcu przebijam się na powierzchnię.

W końcu mogę oddychać. Udało mi się wydostać z prądu. Rozglądam się. Co mogę złapać? Muszę wydostać się z wody; moim kolejnym wyzwaniem jest nie zamarznąć na śmierć. Widzę lodową półkę. Nie jest daleko, myślę. Dam radę. Ale czy mnie utrzyma? Czy znowu wpadnę?

Nie mogłam tak myśleć. To była moja najlepsza opcja; w końcu to było to albo śmierć w wodzie. Zaczęłam płynąć do półki. Mimo że poruszałam się wolno i byłam obciążona, udało się. Wciągnęłam swoje przemoczone ciało na górę, kilka razy się ślizgając.

Gdy już byłam na lodzie, położyłam się na plecach i wzięłam głęboki oddech, napełniając płuca potrzebnym powietrzem. Jak to zrobiłam? Nie miałam czasu na zastanawianie się. Musiałam się ruszać; musiałam się ogrzać. Wciąż groziła mi śmierć. Czołgałam się najszybciej, jak mogłam po lodzie. Słyszałam, jak lód znowu zaczyna trzeszczeć.

Nie, nie pozwolę, by morze znowu mnie pochłonęło. Zatrzymałam się i pozwoliłam lodowi się uspokoić. Potem zaczęłam się powoli skradać. Skrzypiał; miał się znowu załamać. Wstałam i pobiegłam. Lód zaczął pękać za mną, ale biegłam dalej. Biegłam najszybciej, jak moje przemoczone ciało pozwalało.

W końcu dotarłam do mojej mamy, która teraz klęczała, płacząc. Spojrzała w górę i otworzyła ramiona. Upadłam, obejmując ją. Następną rzeczą, jaką pamiętam, to jak ktoś mnie potrząsa. Zamykam oczy i otwieram je, i jestem w obcym pokoju.

"Kaya, czas wstawać. Mamy rzeczy do zrobienia." Mój brat łączy się ze mną w myślach. Znowu miałam ten sen. Sen o dniu, który zmienił moje życie na zawsze. Znowu mój brat łączy się ze mną w myślach. "Kaya, no chodź, wstawaj. To ty chciałaś jechać na południe ze mną, więc wstawaj."

To prawda, chciałam jechać na południe z nim. Większość ludzi nie nazwałaby tego miejsca południem, ale dla nas to było. Tutaj dni miały zarówno noc, jak i dzień przez cały rok, co dla mnie było południem. To prawda; chciałam zobaczyć, co jest poza naszym domem.

Nigdy tam nie byłam, w przeciwieństwie do mojego brata. On jeździł z ojcem, gdy ten robił te wyprawy, ale teraz, jeździł sam co roku. W tym roku chciałam pojechać z nim, i przekonałam brata, by mnie zabrał.

Rzadko się zdarzało, aby kobiety opuszczały stado. Nawet gdy szukały swoich partnerów, pozostawały na miejscu. Zwyczaj w północnych stadach był taki, że to młodzi mężczyźni wychodzili i szukali swoich partnerek. Kobiety zostawały i czekały. Ja jednak nie chciałam czekać. Chciałam zobaczyć świat zewnętrzny chociaż raz. Powiedziałam bratu, żeby mnie zabrał. Początkowo był niechętny, ale nigdy nie potrafił mi odmówić. Tak więc, jak złodzieje w nocy, uciekliśmy. Kiedy nasi rodzice zorientowali się, że zniknęliśmy, było już za późno, aby nas zawrócić.

Gdy wsiedliśmy do samochodu, brat spojrzał na mnie. Połączył się ze mną myślowo. "Czeka nas cały dzień jazdy. Zatrzymamy się przed przyjazdem, przebierzemy się na wieczór, a potem ruszymy do stada Nocnego Cienia." Tylko skinęłam głową. Jechaliśmy przez większość dnia, zatrzymując się tylko na jedzenie i przerwy na toaletę. W końcu zatrzymaliśmy się w hotelu. Po zameldowaniu się, udaliśmy się do pokoju. Brat pozwolił mi pierwszej wziąć prysznic. Było dziwne mieć tak łatwo dostęp do gorącej wody.

Byłam przyzwyczajona do gotowania wody, czekania aż ostygnie, a potem dokładnego mycia się. Następnie korzystałam z domowej sauny, która stała na skraju naszego małego obozowiska. Kąpałam się szybko, używając mydła dostarczonego przez hotel. Pachniało mocno, a szczerze mówiąc, nienawidziłam tego zapachu. Próbowałam zmyć ten zapach, ale nadal się utrzymywał. Wyszłam z łazienki, dając bratu szansę na przygotowanie się.

Zabrało mi trochę czasu, aby założyć sukienkę. Była to moja najlepsza sukienka. Używaliśmy takich sukienek na ceremonie, a ja zrobiłam swoją razem z mamą. Spojrzałam w lustro na swoje odbicie. Uwielbiałam sposób, w jaki mój tatuaż znajdował się wysoko na czole. Była to linia, która schodziła do punktu, a potem zakręcała w górę. Były małe kreski poniżej linii. W rzeczywistości wyglądało to, jakbym nosiła koronę.

Moja sukienka z jeleniej skóry miała trochę haftu. Zajęło dużo czasu, aby wyszyć wzory na sukience. Założyłam spodnie, które szły pod sukienkę. Wyglądałam ładnie, pomyślałam. Usiadłam na jednym z łóżek i czekałam, aż Quill będzie gotowy. Zastanawiałam się, jak będzie wyglądał wieczór. Wiedziałam, że południowe stada są zupełnie inne od nas, północnych, ale zastanawiałam się, jak bardzo inne.

Nie trwało długo, a Quill był gotowy do wyjścia. Zeszliśmy na dół i zauważyłam kilka spojrzeń, gdy wychodziliśmy z holu. Wiedziałam, że patrzyli na nasze stroje. Nie codziennie widziało się takie ubrania jak nasze.

Jechaliśmy około 45 minut. Potem Quill zjechał z głównej drogi na gruntową. Nie mogłam się doczekać. Quill zatrzymał się i zaparkował samochód. Połączyłam się myślowo z nim. "Gdzie jest impreza?" "Jest tuż za ścieżką."

Praktycznie wyrwałam drzwi od ciężarówki. Brat poprowadził mnie ścieżką i zbliżyliśmy się do ogromnego domu. Był z kamienia i był ogromny. Widziałam ludzi wchodzących do środka. Nosili piękne suknie i garnitury. Materiały wyglądały zupełnie inaczej niż nasze.

Wszystkie kobiety miały różne fryzury. Ich twarze były pomalowane. Niektóre nosiły najbardziej odkrywające ubrania, jakie kiedykolwiek widziałam. Widziałam całą plecy jednej dziewczyny. Jak ona się poruszała? Zastanawiałam się, jak to nie spadało.

Podchodzimy do drzwi i witają nas dwie uśmiechnięte twarze. "Hej, Quill, dobrze, że przyszedłeś. Kim jest ta? Czy to twoja partnerka?" Uśmiecham się na ten komentarz. Patrzę na Quilla. Wiem, że tłumaczy, że jestem jego siostrą i mówi im, że jestem głucha.