Rozdział 62

Amelia

Głowa wciąż mi pulsowała, jakby rój pszczół na stałe zamieszkał w mojej czaszce. Wczorajszy szampan naprawdę dał mi w kość. Próbowałam zakopać twarz głębiej w poduszkę, szukając jeszcze pięciu minut litościwej ciemności.

„Amelia, wstawaj! Spóźnimy się!” Głos Olivii przeciął moją kacową mgłę...