Gorąca gwiazda porno

JESTEM ZAKOCHANA W GWIAZDĄ PORNO.

EROTYKA 1.

PUNKT WIDZENIA RINNY.

– O kurczę! – wyszeptałam cicho, wypuszczając powietrze z płuc. Oczy mi ciążyły, a usta co chwilę otwierały się w ziewnięciu. No jasne, musiałam odczuć skutki zarwanej nocy. Byłam do tego przyzwyczajona, drzemanie to jedno z moich hobby, ale tym razem byłam wkurzona. Całą noc spędziłam na oglądaniu porno, ale nic nie było warte uwagi. Przejrzałam kilka kompilacji z gwiazdami porno bawiącymi się w trójkątach, ale żaden film mnie nie zainteresował. To nie były te nagrania, które planowałam obejrzeć, ale cóż, nie miałam nic lepszego do roboty.

Spod ciężkich powiek zerknęłam na pana Peggy’ego Dariusa, naszego szefa, który tłumaczył zmiany wprowadzone w firmie. Były nudne jak flaki z olejem, ale musiałam zostać, bo wszyscy siedzieliśmy na tym zebraniu, słuchając miliardera. „Rinna, skup się i zapisuj wszystko, co mówią” – mruknęłam do siebie, ale ledwo zaczęłam notować nowe benefity, a z moich ust wyrwało się jeszcze głośniejsze ziewnięcie.

– O Boże, pomóż mi, zaraz mnie wyleją z roboty! – zganiłam się w myślach, delikatnie zasłaniając usta ręką. To było naprawdę krępujące, bo wyobraź sobie, że jesteś na zebraniu całej firmy i przysypiasz. „Daj z siebie wszystko, Rinna, bądź dobrą sekretarką i zapisuj wszystko” – powiedziałam sobie w duchu. Poprawiłam się na krześle, przetarłam oczy i spojrzałam na notes leżący na stole, a potem przeniosłam wzrok na miliardera. I wtedy, ku mojemu zaskoczeniu, zobaczyłam to samo co wcześniej.

– Pan Peggy, co za imię! – zaśmiałam się w duchu, spoglądając na jego głowę w kształcie jajka. „Czy jego matka lubiła być przypinana do łóżka, zanim go urodziła?” – pomyślałam, tłumiąc śmiech. „O Boże, skup się!” – potrząsnęłam głową, znów przetarłam oczy, ale i tak nie mogłam przestać się zastanawiać, dlaczego nazywa się Peggy. A kształt jego głowy tylko pogarszał sprawę – musiałam się powstrzymywać, żeby nie parsknąć śmiechem.

– Rinna, o cholera, nie! – W końcu nie wytrzymałam tej sytuacji. Przeprosiłam wszystkich i szybko ruszyłam do łazienki. – Uffff… – mruknęłam, docierając na miejsce. Chlusnęłam sobie wodą na twarz. Makijaż był teraz do niczego, ale miałam to gdzieś. Skupiłam się tylko na tym, żeby odpędzić sen z oczu. Gdy przeczesywałam palcami włosy związane w kucyk, do łazienki weszła Cecilia, moja koleżanka z pracy.

– Co to za głupi uśmieszek? – zapytałam od razu, widząc w lustrze, jak się do mnie szczerzy. – Najpierw sprawdź swojego Instagrama – wyszeptała z uśmiechem na twarzy. – Sprawdzić, serio? – Poczułam, jak po plecach przebiega mi dreszcz ekscytacji. Wiedziałam, że Cecilia jest równie niegrzeczna jak ja, i obie doskonale się z tym czułyśmy.

Modląc się w duchu, że zobaczę to, na co czekałam całą noc, dyskretnie wyciągnęłam telefon z kieszeni. Z niecierpliwością malującą się na mojej twarzy, szybko zalogowałam się na swoje konto na Instagramie. Ledwo zdążyłam się zalogować, a już wyskoczyło powiadomienie, które sprawiło, że serce zaczęło mi walić w piersi jak oszalałe.

Nie było to nawet to, na co czekałam najbardziej, ale po przeczytaniu powiadomienia przez dłuższą chwilę poczułam, jak robi mi się gorąco w majtkach. „Raxan Miles wrzucił nowe zdjęcie” – miałam ochotę jęknąć z ekscytacji, czekając, aż się załaduje. „Rinna… ty, sekretarka, rusz się, bo pan Peggy cię wywali na zbity pysk!” – właśnie gdy czekałam na załadowanie zdjęcia, Cecilia wyszeptała spanikowanym głosem.

„Cholera jasna!” – zaklęłam pod nosem i wróciłam do sali konferencyjnej. Tym razem byłam trzeźwa, ale myśli wciąż błądziły gdzie indziej. „Boże, nie mogę się doczekać, kurna!” – czułam, jak pulsuje mi w środku, w tych moich małych koronkowych stringach, a jedyne, o czym myślałam, to zdjęcie, które wciąż się ładowało.

„O matko, znowu zarządzanie finansami!” – zmarszczyłam brwi, próbując skupić się na panu Peggym. Byłam już naprawdę zmęczona zapisywaniem wszystkich zmian, które wprowadzono w firmie. Starałam się być cierpliwa, bo mając telefon w kieszeni, co chwilę kusiło mnie, by go wyciągnąć, tak, żeby nikt nie zauważył, i zerknąć na zdjęcie Raxana Milesa.

„Boże, Rinna, opanuj się!” – mruknęłam do siebie, wpatrując się teraz w zegar na ścianie zamiast w pana Peggy’ego. „Raz… dwa… trzy…” – zamiast słuchać jego wywodów, skupiłam się na tykaniu zegara. Milisekundy mijały, sekundy mijały, minuty mijały, a ja wciąż wpatrywałam się w tarczę. Bałam się, że to czekanie zamieni się w godziny.

„Dlaczego, dlaczego, panie Peggy? Dlaczego nie przestaniesz gadać i nie pozwolisz biednej mnie stąd wyjść? Dlaczego?” – jęknęłam w duchu, w końcu odkładając długopis na notes. Boże, wiedziałam, że jestem leniwa jak cholera, ale na litość boską, to już było za wiele. Byłam tak zmęczona, że czułam, jak tyłek mi płonie od tego siedzenia.

„To tyle, jeśli chodzi o zmiany w firmie, wracajcie do swoich obowiązków” – kiedy usłyszałam te słowa od pana Peggy’ego, miałam ochotę krzyknąć z radości. Szczerze mówiąc, od początku tego spotkania to były najsłodsze słowa, jakie od niego usłyszałam. Tak słodkie, że aż chciałam do niego podbiec i dać mu szybkiego buziaka.

Ledwo wyszedł z ochroniarzami za sobą, a ja pierwsza zerwałam się z krzesła, zanim ktokolwiek zdążył to zrobić. „O kurde!” – szybko zebrałam swoje notesy i wybiegłam z sali tak nieprofesjonalnie, że potrąciłam kilku biznesmenów. „Rinna!” – ledwo pomyślałam, że uciekłam z tego piekielnego pokoju konferencyjnego, a już ktoś za mną wołał.