Rozdział 121

Wielka Sala Zgromadzeń była dziwnie cicha, jakby w nocy ktoś umarł. Przywódcy stad pochylali się, by szeptać, ale natychmiast milkli, gdy tylko przechodziłam obok. Ich oczy śledziły mnie, jakby patrzyli na tragiczny wypadek samochodowy, od którego nie mogli oderwać wzroku.

Trzymałam głowę wysoko. Ni...