Rozdział 39

(Sebastion’s POV)

Gdy wchodzę do mojego biura, a Alexei idzie tuż za mną, czuję się, jakbym szedł do gabinetu mojego ojca, kiedy jako dziecko miałem kłopoty. W moim żołądku jest kula nerwów, gdy nadmiernie analizuję, co planuje mi powiedzieć. O czym myśli? Czy powie mi, że nie jestem wystarczaj...