Rozdział 147: Poranek następny

Świt, o którym mówiła Isla, nadszedł szybko, taki poranek, kiedy światło nie tyle przebija się, co wlewa się w świat – powoli, cicho, nieuchronnie. Mgła przylgnęła do wzgórz jak oddech, który jeszcze nie został wypuszczony, a sad leżał w połowie zasłonięty, jego spalone miejsca ukryte, ocalałe gaje ...