Rozdział 52

Punkt widzenia Tristana

Rzuciłem pliki na biurko tak mocno, że rozrzuciły się jak przestraszone ptaki, niektóre z nich otworzyły się w powietrzu, zanim wylądowały u stóp mojego asystenta. Moja klatka piersiowa unosiła się z niewyrażoną wściekłością, gdy stałem, a żyły na moich skroniach pulsowały z ...