Rozdział 95

Tristan’s P.O.V

Mrugnąłem na kremową kopertę, jakby sama wypełzła z podłogi. Pieczęć była nienaruszona, złote S wciśnięte w wosk, tak bogaty, że praktycznie drwił z mojego brudu. Moje ręce drżały, gdy ją trzymałem, i nie z zimna. Nie. To był ten cholerny kac, który drapał mnie po krawędziach czaszki...