127- Kiedy nadzieja boli

POV Isabella:

Praktycznie ogłuszyła mnie, gdy odpowiedziała:

„Ach, Isabella, tak bardzo za tobą tęskniłam! Wczoraj o tobie myślałam, nawet powiedziałam Renanowi i Théo. Właściwie to oni też za tobą szaleją, jak bardzo cię tu brakuje, naszych rozmów, plotek – WUC nie ma bez ciebie żadnej zabaw...

Zaloguj się i kontynuuj czytanie