Rozdział 87

TARA

Wracaliśmy do domu i mogłam powiedzieć, że nigdy wcześniej nie byłam jednocześnie tak zraniona, zdezorientowana i przestraszona, jak teraz. W tysiącach sekund, które minęły, zanim dotarliśmy z powrotem, walczyłam z chęcią płaczu tysiące razy, ale nie mogłam. Nie przed Nadią. Nie mogłam znieść...