Rozdział Pięćset czterdzieści dziewięć

LOGAN

Rainier zmarszczył brwi w obrzydzeniu i powiedział: „Czy on zawsze tak szeroko się uśmiecha?”

Sandy zaśmiała się: „Jak klaun, masz na myśli? Może tak. Spotkałam go tylko raz, wczoraj wieczorem, i tak, jego uśmiech nie znikał przez cały wieczór. Chociaż wątpię, żeby się uśmiechał, kiedy…”...