Rozdział 132

PERSPEKTYWA JAXA

Pit pachnie potem i rdzą, powietrze jest gęste od metalicznego posmaku krwi, która nie wydaje się moja, dopóki nie jest. Moje kostki bolą, skóra pęknięta, ale i tak uderzam, pamięć mięśniowa prowadzi mnie przez walkę, jakbym był stworzony tylko do tego. Ryk tłumu jest ścianą naciska...