Rozdział 212

Jej studio jest takie samo, jak je zapamiętałem, tylko pełniejsze. Jakby oddychało, gdy mnie nie było. Powietrze pachnie olejem lnianym i terpentyną. Lata temu błagała mojego tatę, żeby sprowadził te szklane ściany, mówiła, że chce, aby świat patrzył, jak pracuje.

Książki opierają się o siebie na p...