Rozdział 228

Xander się nie rusza. Po prostu patrzy na mnie tym samym spojrzeniem, które zawsze ma, kiedy odsłaniam przed nim takie części siebie... stabilny, ale pełen czegoś, czego nie potrafię nazwać.

„Następnie zwróciłem się przeciwko tamtym facetom” – przyznaję, mój głos ledwie szeptem. „Chwyciłem kawałek d...