Rozdział 248

PERSPEKTYWA JAXA

Telefon jest już śliski w mojej ręce od potu i krwi. Głos Xandera jest ostry, bolesny, zbyt żywy w moim uchu. Chciałbym, żeby nie brzmiał tak. Chciałbym, żeby brzmiał zirytowany. Albo wkurzony. Albo cokolwiek, co nie sprawiałoby, że czuję się, jakby mnie kroił na kawałki.

„Robię to ...