Rozdział 102

Zacisnąłem szczęki.

„Wyglądasz jak chodzący pozew,” rzuciłem sarkastycznie, przechodząc obok niego do łóżka. „Załóż spodnie, zanim ktoś wezwie ochronę.”

Z łóżka jego mama uśmiechnęła się do mnie, ale jej twarz - jej piękna, żywa twarz - była bledsza niż zwykle. Zobaczyłem kroplówkę. Drogą jedwabną s...