Rozdział 108

„Przepraszam, Iris,” mówi Christian, patrząc na swój talerz i kładąc ręce na kolanach. „Masz rację.”

Unoszę brwi, a mój kręgosłup prostuje się. Bo, szczerze mówiąc, to nie są dwa zdania, które słyszałam zbyt często przez ostatnie dwa miesiące.

Christian podnosi oczy na moje. „To dla mnie trudne. Moi...