Rozdział 36

„Steven,” szepczę, odruchowo zakrywając usta dłonią. Bo choć jego głowa jest zakryta jakimś workiem po ziemniakach, wiem, że to on, ciągnięty z rękami związanymi za plecami, potykając się o buty, które kupiłam mu na Święta.

Christian natychmiast działa, stając przede mną, wyciągając rękę, by mnie za...