Rozdział 155

Lyra

Pochylił się blisko, zdecydowanie za blisko, a moje plecy uderzyły o szafkę za mną z cichym hukiem. Jego oczy powoli przesunęły się po moim ciele, pełne zadowolenia i bezczelności, aż zatrzymały się tam, gdzie nie powinny – tuż pod brzegiem mojej spódnicy.

"—wciąż chodzisz jak rozwydrzona s...