Rozdział Sto trzydzieści drugi

Rozdział Sto Trzydziesty Drugi

Nita zamknęła drzwi do swojego pokoju i przez chwilę oparła się o nie, jej klatka piersiowa unosiła się i opadała szybko.

Jej usta powoli wykrzywiły się w uśmiechu, takim, który niósł zarówno ulgę, jak i dumę. Rzuciła torbę na krzesło i podeszła prosto do lustra.

Je...