Rozdział Sto siedemdziesiąt pięć

Rozdział Sto Siedemdziesiąty Piąty

„Pani Tia, musi się pani pospieszyć, zostały mniej niż dwie godziny,” powiedziała pielęgniarka, wracając pośpiesznie do małej poczekalni. Na jej twarzy malował się strach, który pojawia się tylko wtedy, gdy życie wymyka się z rąk.

Serce Tii biło tak szybko, że le...