PROLOG

Dziewczyna obudziła się z niespokojnego snu, cała zlana potem jak sportowiec biegnący w olimpijskim maratonie. Była przestraszona, zdezorientowana i czuła nieodpartą potrzebę krzyczenia o pomoc. Czuła się dziwnie, w złym tego słowa znaczeniu. Jakby ktoś ją obserwował. Wyraźnie czuła obecność kogoś innego w pokoju, a ta obecność była zimna i ponura.

Jej ciało płonęło, co stanowiło kontrast do lodowatego uczucia w słabo oświetlonym pokoju. Zrzuciła prześcieradło, które ją przykrywało, i próbowała wstać z łóżka, ale jej kończyny odmówiły posłuszeństwa, sprawiając, że upadła z powrotem na łóżko. Była słaba jak kociak, unoszący się niezdarnie w powietrzu, a jej serce nie biło, co sprawiało, że nie mogła stwierdzić, czy jest żywa, czy martwa, mimo paniki i galopujących myśli.

Dziewczyna spojrzała na stolik nocny i w końcu uległa nieodpartej potrzebie krzyku. Nawet dźwięk, który wydała, był słaby, ale wystarczająco głośny, by przyciągnąć starą kobietę o zmarszczonym, przenikliwym spojrzeniu.

"Spokojnie, dziecinko. Musisz się uspokoić," powiedziała łagodnie kobieta, powoli podchodząc do łóżka, opierając się ciężko na swojej lasce.

Jej całkowicie siwe dredy świadczyły o jej wieku. Siwe loki opadały aż do kolan, podkreślając jej niezwykle bladą i pomarszczoną skórę. Wyciągnęła drżącą rękę, aby dotknąć czoła dziewczyny, trzymając jej drżącą dłoń jedną ze swoich pokrytych plamami starości i zniekształconych rąk.

Dziewczyna wpatrywała się w czarne oczy starej kobiety, ciemne jak śmierć, bezdenne otchłanie doświadczeń i tajemnic, wabiące ją, aby spojrzała głębiej, ale jednocześnie ostrzegające przed tym, co mogłaby odkryć. Jej oczy opowiadały historię o tym, jak stara była w doświadczeniu.

Rozejrzała się po pokoju i na moment zatrzymała wzrok za drzwiami. Dziewczyna podążyła za jej spojrzeniem i poczuła lodowaty dreszcz przebiegający po kręgosłupie, a jej ciało pokryło się gęsią skórką.

"Co się ze mną dzieje?" – w końcu zapytała słabym głosem, mimo że w jej gardle zaczęło palić. Jakby wiedząc, co dzieje się z ciałem młodej, sięgnęła po szklankę wody stojącą przy łóżku.

Przyłożyła szklankę do jej spierzchniętych ust, a dziewczyna piła łapczywie, pochłaniając każdą ożywczą kroplę, jakby od tego zależało jej życie.

"Przechodzisz Przebudzenie, dziecinko."

To nie było zwykłe przebudzenie, raczej brutalne przebudzenie. Dziewczyna miała wiele pytań, zaczynając od zegarka na stoliku nocnym.

"Jaki jest dzień?" Spojrzała z powrotem na zegar, gdzie w lewym rogu wyświetlała się data, nie mogąc uwierzyć w to, co widziała.

"Poniedziałek."

"Nieeee..." Nie mogła w to uwierzyć. Spała przez cztery dni! Ostatnie, co pamiętała, to jak kładła się spać w czwartek po okropnym ataku silnych bólów menstruacyjnych – przynajmniej tak myślała – ale teraz była poniedziałek, bez żadnych wspomnień z piątku, soboty ani niedzieli.

"Wiem, że masz pytania. Ale powinnaś się uspokoić, zanim na nie odpowiem," powiedziała stara kobieta kojąco, widząc dziki, przerażony wyraz jej oczu.

"Ja..." Słowa uwięzły jej w gardle, gdy starała się coś powiedzieć. Nie miała pojęcia, co chciała powiedzieć.

Palące uczucie w jej ciele wróciło z nową siłą, sprawiając, że chciała zrzucić swoją nocną koszulę. Stara kobieta podeszła do niej, czytając jej myśli, i zaczęła jej pomagać zdjąć ubranie.

Jej kończyny były bezużyteczne. Spojrzała na swoje nagie ciało. Było jej, od krzywego dużego palca u prawej stopy po znamiona pokrywające jej niezwykle blade uda. Ale nie czuła, że do niej należało.

"Mama, co się ze mną dzieje?" – zapytała ponownie, nie mając siły, by powstrzymać wir myśli w swojej głowie. Nie mogła być martwa, prawda? Jak dziwak taki jak ona miałby wiedzieć, czy jest martwy?

"Nic ci nie jest, dziecko mojego serca. Otrzymałaś tylko swoją pierwszą wiadomość po Przebudzeniu."

To słowo znowu. I o czym stara mówiła, wspominając o wiadomości?

Chciała poczuć bijące serce lub puls, cokolwiek, co powiedziałoby jej, że nie jest martwa. Obecność starej kobiety nic dla niej nie znaczyła, ponieważ jej stare ciało było już na progu śmierci.

Potrzebowała odpowiedzi na pytania, których nawet nie znała.

Z drżącymi z powodu starości rękami okryła nagość dziewczyny i usiadła obok niej, zaczynając szczegółowo opowiadać o tym, co zmieniło życie dziewczyny na zawsze.