บทที่ 37 บทที่ 36 เป็นของกันและกัน

เมื่อเขากลับมาถึงโรงน้ำชาก็พบว่ายามนี้ไป๋เหมยเหม่ยกำลังนั่งรอเขาอยู่ที่เดิมไม่ได้ไปไหน นางกำลังยกมือเท้าคางตนเองพลางหลับตาลง พ่อบ้านกัวบอกว่าตั้งแต่เขาเข้าวังนางก็ไม่จากไปที่ใดเลย บอกว่าจะรอจนกว่าเขาจะกลับมา

ยามนี้ท้องฟ้ามืดแล้ว แต่ว่านางยังไม่ยอมกลับจวน เขาหันไปสั่งให้บ่าวรับใช้ออกไปจนหมด แล้วจึงเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ