บทที่ 20 ความหวังลมๆ แล้งๆ

เอื้องดาวก้มมองตัวเองที่กำลังรับน้ำเกลือ เธอรู้สึกว่าร่างกายดีขึ้นมากแล้ว แต่หัวใจกลับเจ็บปวดจนชาไปหมด

เธอค่อยๆ ขยับตัว จนทำให้ธีรชลสะดุ้งตื่น เขาเปิดตาขึ้นมามองเธอทันทีด้วยแววตาที่ไม่เป็นมิตรเท่าไหร่

“ตื่นแล้วเหรอ” เขาถามเสียงห้วน เธอพยักหน้ารับ

“กินน้ำไหม”

“ไม่เป็นไรค่ะ” เอื้องดาวตอบ น้ำเสียงของเธ...